روشهای افزایش سرمایه

روشهای افزایش سرمایه بطور کلی روشهای افزایش سرمایه عبارتند از :
1- انتشار سهام عادی از محل آورده سهامدارن و یا مطالبات آنها
2- انتقال از سود انباشته به سرمایه ( سود سهمی یا سهام جایزه )
3- انتقالی از اندوخته ها به سرمایه

اصطلاح افزایش سرمایه به روش صرف سهام به عنوان یک روش جداگانه مطرح نمی شود بلکه در روش اول گنجانده می شود .

اصطلاح صرف سهام Premium معرف مبلغی است که اضافه بر ارزش اسمی برای هر سهم پرداخت می شود چه در پذیره نویسی اولیه سهام و چه در بازار بورس .

در این مقاله فقط روش اول افزایش سرمایه که در آن صرف سهام و حق تقدم سهام نیز موضوعیت می یابد مورد بحث قرار خواهد گرفت.زمانیکه شرکتی افزایش سرمایه می دهد از هریک از سهامداران خود می خواهد که مبلغی را بازای هر سهم جهت خرید سهام جدید به شرکت بیاورند . موضوع بر سر همین مبلغ است این مبلغ می تواند از ارزش اسمی هر سهم شروع شود و تا قیمت روز هر سهم برسد .در ایران معمولا از سهامداران می خواهند که بازای هر سهم 100تومان ( ارزش اسمی ) به حساب شرکت واریز کنند .اما اگر از سهامداران خواسته شود که 120 تومان برای هر سهم واریز شود آن 20 تومانی که مازاد بر ارزش اسمی است بعنوان صرف سهام در قسمت حقوق صاحبان سهام در سمت چپ ترازنامه شرکت نشان داده می شود بر طبق قانون تجارت حساب صرف سهام نمی تواند بعنوان سود بین سهامداران توزیع شود.
همانطور که گفتیم شرکت می تواند تا ارزش روز هر سهم از سهامداران پول دریافت کند در چند مثال زیرمساله را شرح می دهیم ( در سه مثال زیر فرض شده که سهامداران فعلی حق استفاده از حق تقدم را برای خود محفوظ داشته اند )

مثال یک استفاده از صرف سهام: فرض کنید ارزش روز شرکت الف در بازار بورس تهران برای هر سهم 5000 ریال می باشد. و این شرکت 100 درصد افزایش سرمایه می دهد و بازای هر سهم جدید 5000 ریال مطالبه می کند سرمایه قدیم شرکت 10 میلیون ریال و ارزش اسمی هر سهم هم 1000ریال می باشد حالا قیمت هر سهم و حق تقدم این سهم بعد از افزایش سرمایه در بازار چقد می شود؟
جواب : قیمت هر سهم 5000 ریال و قیمت هر حق تقدم 0 ریال ( بدون ارزش )تعیین می شود.

روش حل مساله با استفاده از فرمول زیر می باشد :
صورت کسر : کل مبلغ ریالی آورده شده به شرکت + ( قیمت هر سهم قبل از بسته شدن نماد * تعداد کل سهام قبل ازافزایش سرمایه )
مخرج کسر : تعداد کل سهام بعد از افزایش سرمایه
حاصل : حداقل قیمتی که باید بعد از افزایش سرمایه برای هر سهم باز شود.

قیمت بعد از افزایش سرمایه ۵۰۰۰=۲۰۰۰۰/۵۰۰۰۰۰۰۰+(۵۰۰۰*۱۰۰۰۰)

ارزش هر حق تقدم برابر است با: قیمت بعد از افزایش سرمایه منهای مبلغی که شرکت برای هر سهم مطالبه می کند .

قیمت هر حق تقدم ۰ = ۵۰۰۰ - ۵۰۰۰

حتما متوجه شدید که قیمت بعد از افزایش سرمایه اصلا افت نکرد چون مبلغی که شرکت برای هر سهم مطالبه کرده دقیقا همان قیمت بازار است. در این مساله همچنین شرکت بابت هر سهم 4000ریال صرف سهام از سهامداران دریافت کرده است .

مثال دو استفاده از ارزش اسمی: همان مثال شرکت الف را در نظر بگیرید با ستثنای اینکه شرکت برای هر سهم جدید 1000 ریال ( یعنی همان ارزش اسمی ) مطالبه می کند در این حالت قیمت هر سهم و حق تقدم هر سهم در بازار چقدر خواهد بود ؟
جواب : قیمت هر سهم 3000ریال و هر حق تقدم 2000 ریال تعیین می شود

روش حل :
قیمت هر سهم بعد از افزایش سرمایه ۳۰۰۰ = ۲۰۰۰۰ / ۱۰۰۰۰۰۰۰ +(۵۰۰۰ * ۱۰۰۰۰ )

ارزش هر حق تقدم ۲۰۰۰ = ۱۰۰۰ - ۳۰۰۰

متوجه شدید که قیمت هر سهم 2000 ریال افت کرد و هر حق تقدم 2000 ریال قیمت خورد که باز هم می شود همان 5000 ریال .

مثال سه استفاده از صرف سهام: باز هم مثال الف را در نظر بگیرید باستثنای اینکه شرکت برای هر سهم 3000 ریال مطالبه می کند حالا قیمت هر سهم و هر حق تقدم چقدر می شود ؟
جواب : قیمت هر سهم 4000 ریال و هر حق تقدم 1000 ریال تعیین می شود

روش حل :
قیمت هر سهم بعد از افزایش سرمایه ۴۰۰۰ = ۲۰۰۰۰ / ۳۰۰۰۰۰۰۰+(۵۰۰۰ * ۱۰۰۰۰ )

ارزش هر حق تقدم ۱۰۰۰ = ۳۰۰۰ - ۴۰۰۰

بطور کلی استفاده از صرف سهام در افزایش سرمایه باعث می شود که قیمت هر سهم بعد از باز شدن نماد کمتر از روش ارزش اسمی منفی شود . اما بطور کلی هیچ تاثیری برای هر سهامدار ندارد که شرکت از کدام روش استفاده کند چون بسته به روش مورد استفاده قیمت هر سهم نیز در بازار سهام تعدیل می شود .

آنچه که در بالا گفته شد مربوط می شود به افزایش سرمایه با استفاده از ارزش اسمی و صرف سهام اما در مورد صرف سهام این نکته باقی ماند که اگر سهامداران حق استفاده از حق تقدم را از خود سلب کند و سهام جدید را به سهامداران جدید بفروشند و از محل عواید حاصل از صرف سهام آن به خود سهام اضافه بدهند آن وقت قیمت در بازار چه می شود ؟
این مساله که گفته شد دقیقا مربوط می شود به بانک پارسیان که اوایل این هفته سهام آن به سهامدران جدید فروخته شد برای راحتی کار هم همان اطلاعات بانک پارسیان را مثال می زنیم :

سرمایه قبل از افزایش سرمایه : 341 میلیارد ریال
سرمایه بعد از افزایش سرمایه : 2000 میلیارد ریال
ارزش روز هر سهم که توسط شرکت تعیین شده است : 5000 ریال
ارزش اسمی هر سهم : 1000 ریال
مبلغی که شرکت از سهامداران جدید بازای هرسهم مطالبه می کند : 5000 ریال ( دقیقا به اندازه ارزش روز هرسهم )
سهامداران فعلی حق استفاده از حق تقدم را از خود سلب کرده اند .
قیمت هر سهم و قیمت هر حق تقدم بعد از افزایش سرمایه چقدر می باشد ؟

جواب :
با یک محاسبه ساده می توان فهمید که بایستی 1659 میلیون ریال به سرمایه قبلی اضافه شود تا سرمایه جدید بدست آید یعنی :

2000 – 341 = 1659 میلیارد ریال
1659میلیاردریال /ریال 5000 = 331800000 تعداد سهم باید فروخته شود
یعنی با فروش 000/800/331 سهم به قیمت هر سهم 5000 ریال به سهامداران جدید مبلغ 1659 میلیارد ریال تامین می شود و سرمایه به مبلغ 2000 میلیارد ریال می رسد . از طرفی دیکر 000/200/327/1 سهم دیگر نیز مازاد می آید که بایستی بین سهامدان قبلی به نسبت سهام تقیسم شود

کل تعداد سهام بعد از افزایش سرمایه ۰۰۰/۰۰۰/۲۰۰۰ =۰۰۰/۸۰۰/۳۳۱+۰۰۰/۲۰۰/۳۲۷/۱

حالا قیمت هر سهم بعد از افزایش سرمایه با استفاده از همان فرمول قبلی تعیین می شود :

ریال ۱۶۸۲ = ۰۰۰/۰۰۰/۲۰۰۰ تقسیم بر ۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۱۶۵۹ +(۵۰۰۰* ۰۰۰/۰۰۰/۳۴۱ )

منفی ارزش هر حق تقدم (۳۳۱۸) = ۵۰۰۰ - ۱۶۸۲

ملاحظه می کنید که قیمت بازار هر سهم بعد از افزایش سرمایه 1682 ریال تعیین می شود . و کسانی که این سهم را خریده اند بازای هر سهم 3318 ریال گرانتر پول به سهامداران قبلی پرداخت کرده اند .

قیمت 1682 ریال دقیقا قیمتی است که اگر بانک پارسیان در بورس اقدام به همین روش افزایش سرمایه می کرد قیمت می خورد و رشد قیمت بعد از آن بستگی به بانک دارد که در کدام رشته فعالیت کند تا EPS سهم دوباره رشد کند . اینکه آیا قیمت به همان 500 تومان می رسد یا خیر بستگی به عملکرد مدیران بانک دارد که بتوانند از وجوه حاصله چطور استفاده کنند . بهر حال خریداران اخیر این سهم وارد ریسک بزرگی شدند که به عملکرد مدیران بانک وابسته است .

شاید این سوال پیش آید که آیا سهامدارانی که این سهم را در قیمت 5000 ریال خریده اند ضرر کرده اند؟ جواب مشخص است بله در حال حاضر کاملا ضرر کرده اند و سهام را به نفع سهامداران قبلی گرانتر خریده اند . روش مزبور کاملا به نفع سهامداران قبلی عمل کرده است و سهامداران جدید به دلیل نبود بازار شفاف ( خارج از بورس ) و عدم محاسبه ریسک سرمایه گذاری اقدام به خرید کرده اند .

متاسفانه در بورس شایعه ای وجود دارد که قیمت این سهم را در حد 1000 تومان بعد از افزایش سرمایه همانند بانک های کارآفرین و اقتصاد نوین تعیین می کنند اما همه چیز آنقدر واضح است که خط بطلان به شایعه مزبور کشیده می شود . کافیست فقط به تعداد سهام این سه بانک نگاه کنید متوجه غلط بودن شایعه مزبور می شوید :

تعداد سرمایه بانک کارآفرین 000/000/200 سهم قیمت هر سهم 11500 ریال
تعداد سرمایه بانک اقتصاد نوین 000/000/250 سهم قیمت هر سهم 9250 ریال
تعداد سرمایه بانک پارسیان 000/000/000/2 سهم قیمت هر سهم 1682 ریال

حالا با توجه به اینکه تعداد سهام پارسیان ده برابر بزرگتر از کار آفرین می باشد قیمت 168 تومان کاملا منطقی به نظر می رسد.  

منافع صرف سهام
داوود طائى:صرف سهام تفاوت قیمت اسمى و قیمت فروش یک سهم توسط شرکت است. هنگامى که پذیره نویسى افزایش سرمایه بر اساس قیمت بازار سهم انجام مى شود اصطلاحاً گفته مى شود افزایش سرمایه از طریق صرف سهام انجام شده است. در این صورت این اضافه ارزش حاصل شده (مازاد قیمت بازار به قیمت اسمى) در ترازنامه ذیل حسابى تحت عنوان صرف سهام نشان مى دهد. بنابر این صرف سهام از محل افزایش سرمایه و انتشار سهام جدید به قیمتى بیش از قیمت اسمى حاصل مى شود و از دیدگاه شرکت، جزء منابع تامین مالى محسوب مى شود.

در ماده ۱۶۰ قانون تجارت آمده است : شرکت مى تواند سهام جدید را برابر مبلغ اسمى بفروشد یا اینکه مبلغى علاوه بر مبلغ اسمى سهم به عنوان اضافه ارزش سهم از خریدار دریافت کند. شرکت مى تواند عواید حاصل از اضافه ارزش سهام فروخته شده را به اندوخته منتقل سازد یا نقداً بین صاحبان سهام سابق تقسیم کند یا در ازاى آن سهام جدید به صاحبان سهام سابق بدهد.

افزایش سرمایه با صرف سهام مى تواند با صدور حق تقدم خرید سهام یا سلب حق تقدم از سهامدار موجود و عرضه عمومى سهم همراه باشد . معمولاً براى ایجاد جذابیت در پذیره نویسى، قیمت پذیره نویسى تا حدى کمتر از قیمت بازار یا همراه با تخفیف نسبت به قیمت بازار تعیین مى شود. اما به هرحال به منظور تحقق کامل برنامه افزایش سرمایه با صرف ، شرکت بایستى براى باقیمانده احتمالى سهام پذیره نویسى نشده شخص یا اشخاص حقیقى یا حقوقى را که قبلاً متعهد شده اند، معرفى کند. پذیره نویسى سهام جدید در خارج از بورس انجام مى شود و به آن کارمزد تعلق نمى گیرد.

• مصارف صرف سهام

مطابق ماده ۱۶۰ قانون تجارت که به آن اشاره شد، مصارف صرف سهام توسط شرکت ها به شرح زیر است:

۱- تقسیم نقدى صرف سهام بین سهامداران قبلى: در این ارتباط لازم است شرکت به اطلاع صاحبان سهام برساند که سود نقدى توزیع شده از محل صرف سهام یا بازده سرمایه است نه از محل فعالیت عملیاتى و بازرگانى شرکت و با توزیع نقدى صرف سهام میان سهامداران قبلى چیزى جز افزایش سرمایه به قیمت اسمى نصیب شرکت نخواهد شد.

۲- توزیع سهام جدید میان سهامداران جدید به ازاى صرف سهام : در این مورد برابر حساب صرف سهام، سهام جدید به قیمت اسمى منتشر و به سهامداران قبلى داده مى شود. به نظر مى رسد پس از توزیع سهام جدید، نتیجه این نوع افزایش سرمایه براى شرکت برابر با افزایش سرمایه به قیمت اسمى است.

۳- انتقال صرف سهام به اندوخته شرکت : در این مورد صرف سهام همانند سایر حساب هاى اندوخته شرکت ، ذیل حقوق صاحبان سهام قرار مى گیرد و متعلق به کلیه سهامداران اعم از قبلى و جدید مى شود. این نوع مصرف صرف سهام مورد نظر و توجه شرکت ها و سازمان بورس است که با تامین مالى صرف سهام پشتوانه و بنیه مالى شرکت براى انجام طرح ها و پروژه ها و سرمایه گذارى قوى مى شود.

در گذشته در بازارهاى توسعه یافته مالى شرکت ها براى تامین مالى بلندمدت مورد نیاز براى اجراى طرح ها و پروژه هاى خود اقدام به افزایش سرمایه و انتشار سهام به قیمت اسمى مى کردند که از این رهگذر تنها به میزان قیمت اسمى هر سهم نصیب شرکت مى گردید و مازاد قیمت اسمى تا قیمت بازار نصیب سهامداران مى شد. از این رو شرکت ها براى تامین نیاز هاى مالى خود مجبور به افزایش پى در پى سرمایه و انتشار سهام در حجم زیاد بودند که این امر سبب کاهش EPS و رقیق شدن بیش از حد قیمت سهم در بازار مى شود. طى دو دهه گذشته اکثر شرکت ها در بازارها به سمت افزایش سرمایه از طریق صرف سهام رفته اند تا تامین نیازهاى سرمایه اى خود را با کمترین افزایش تعداد سهام انجام دهند.

امروزه با توجه به مزیت ها و منافع افزایش سرمایه از طریق صرف سهام در بازار هاى توسعه یافته کمتر شرکتى یافت مى شود که افزایش سرمایه از طریق قیمت اسمى انجام دهد. در ایران هرچند در قانون اصلاحیه مالیات ها مصوب ۲۷/۱۱/۱۳۸۰ اندوخته صرف سهام را مشمول مالیات مقطوع نیم درصدى کرده است اما تمام شرکت ها افزایش سرمایه را همچنان با قیمت اسمى انجام مى دهند.به نظر مى رسد این اقدام به دلیل عدم آگاهى و شناخت شرکت ها از این نوع افزایش سرمایه و بعضاً ملاحظات خاص سهامدار عمده اصلى شرکت ها است که بعداً بیشتر به آن مى پردازیم.

با توجه به اینکه سهامداران عمده اغلب شرکت هاى حاضر در بورس اوراق بهادار تهران را اشخاص حقوقى شامل شرکت هاى سرمایه گذارى، سازمان ها، نهادها و... تشکیل مى دهند معمولاً اشخاص حقوقى کمتر با افزایش سرمایه از محل آورده نقدى به طور مطلق را در دستور کار قرار مى دهند. مگر اینکه شرکت سرمایه پذیر فرصت هاى مطلوبى براى رشد دارا باشد یا نیازمند اصلاح ساختار مالى باشد. افزایش هاى سرمایه عمدتاً از محل مطالبات سهامداران نزد شرکت که همانا DPS است انجام مى شود. به هرحال تصمیم گیرى در مورد افزایش سرمایه با صرف سهام و اجرایى شدن آن محصول تعادل منافع ذى نفعان صرف سهام است لذا شناخت آنها و انتظاراتشان بسیار مهم است.

• ذى نفعان صرف سهام

انجام افزایش سرمایه از طریق صرف سهام جداى از روش هاى اجرایى و حسابدارى آن نیازمند وجود شرایط مناسب بازار، تامین نظر و منافع سهامداران و ویژگى ها و جذابیت هاى شرکت مربوط است به عبارت دیگر امکان پذیرشدن افزایش سرمایه با صرف سهام مستلزم تامین خواسته هاى ذى نفعان مربوط است که عبارتند از :

۱- شرکت : شرکت ها علاقه مند هستند با کمترین سهام منتشره بیشترین تامین مالى بلندمدت بدون سررسید را انجام دهند و با اینکار بدون افزایش ریسک سهام شرکت، بر سودآورى و اعتبار شرکت بیفزایند.

۲- سهامدار عمده اصلى : سهامدار اصلى شرکت که کنترل و مدیریت شرکت را در دست دارد بسیار علاقه مند است کنترل شرکت را همچنان حفظ کند و درصد سهام مدیریتى اش کاهش نیابد (به ویژه زمانى که درصد سهام مدیریتى آنها شکننده و در حداقل ممکن براى مدیریت است) ضمناً با افزایش سرمایه از طریق صرف سهام در اغلب موارد مجبور به آورده نقدى به شرکت نباشد.

۳- بازار سهام : سهام مورد نظر باید در شرایط پذیره نویسى مورد اقبال بازار باشد. افزایش سرمایه با صرف سهام باید فرصتى را پیش روى بازار بگذارد . دورنماى مثبتى از سودآورى بالقوه در آینده ، انتظارات مثبت از افزایش قیمت سهم و یا تخفیف مناسب در قیمت پذیره نویسى نسبت به قیمت بازار در بر داشته باشد.

۴- سهامداران جزء: سهامداران جزء همواره به دنبال بازدهى بیشتر هستند بنابراین در پى این هستند که از محل صرف سهام بازدهى سریعى نصیبشان شود و نگرانى خاصى در کاهش درصد مالکیتشان در شرکت ندارند.

بنابراین تحقق افزایش سرمایه از طریق صرف سهام مستلزم پکیجى است که منافع همه ذى نفعان را به طور نسبى تامین کند و شرایط برنده _ برنده براى تمامى ذى نفعان برقرار کند.

• ملاحظات ذى نفعان صرف سهام

۱- ملاحظات سهامدار اصلى : به نظر مى رسد مهم ترین مولفه افزایش سرمایه با صرف خواست سهامدار اصلى است. در آن دسته شرکت هایى که درصد سهام مدیریتى شکننده و متزلزل است، سهامدار اصلى شرکت یک نگرانى کلى در این نوع افزایش سرمایه دارد و آن اینکه نگران از دست دادن کنترل شرکت است. در صورتى که سهامدار اصلى برنامه اى براى مشارکت در افزایش سرمایه نداشته باشد درصد سهام مدیریتى اش کاهش مى یابد و احتمالاً کنترل شرکت را از دست مى دهد. اما چنانچه این نگرانى سهامدار اصلى منتفى باشد و یا درصد سهام مدیریتى شرکت به طور مطلق در اختیار سهامدار اصلى بوده، بر شرکت تسلط داشته باشد هیچ گونه نگرانى در مورد افزایش سرمایه از ناحیه سهامدار اصلى وجود ندارد و حتى در صورت عدم مشارکت در افزایش سرمایه همچنان کنترل شرکت را در اختیار خواهد داشت.

۲- بازار سهام: مسلماً هنگامى برنامه افزایش سرمایه با صرف با موفقیت انجام مى شود که شرایط بازار ، آن رشته صنعت و شرکت مربوط از دیدگاه سرمایه گذاران مثبت باشد یا به عبارت دیگر جو بازار داغ باشد. در یک بازار رو به پایین که هر روز شاخص ها با افت مواجه هستند و دورنماى مثبتى در آن وجود ندارد یا چشم انداز خوبى براى سهم در بازار متصور نیست برنامه افزایش سرمایه با صرف کمتر با موفقیت قرین است . بنابراین شرط موفقیت در افزایش سرمایه با صرف، وجود جو مثبت در بازار و سهم مورد نظر است.

۳- شرکت : به هر حال جذابیت ها و ویژگى هاى شرکت، اقبال بازار و سرمایه گذاران را به آن سهم پدید مى آورد. و مهم ترین عامل جذابیت سهم پتانسیل رشد سودآورى و افزایش قیمت سهم در آینده است. شرکت هایى که داراى پتانسیل رشد فزاینده و مزیت رقابتى هستند بیشتر مورد توجه بازار قرار دارند. اما در کنار این عوامل عامل نقدشوندگى سهم در بازار نیز از اهمیت ویژه اى برخوردار است. نقدشوندگى بالا ، همواره سهم را در کانون توجه سرمایه گذاران قرار مى دهد.

البته باید در نظر داشت نسبت قیمت بازار به قیمت اسمى نیز گویاى ظرفیت افزایش سرمایه با صرف است . هر قدر نسبت قیمت بازار به قیمت اسمى بزرگتر باشد شرکت براى تامین نیازهاى مالى خود احتیاج کمترى به افزایش تعداد سهام خود خواهد داشت. بنابراین نگرانى سهامدار اصلى شرکت به مراتب کمتر و افزایش سرمایه با صرف امکان پذیرتر مى شود. هم اکنون بسیارى شرکت ها در بورس هستند که سهامدار اصلى آنها بالاتر از ۵۰ درصد سهام را داراست و از طرفى نسبت قیمت بازار به قیمت اسمى بخش قابل توجهى از سهام بورس تهران بالاتر از ۵ است ضمن اینکه با توجه به ویژگى هاى مثبت و جذابیت هاى سهام، مورد اقبال بازار نیز هستند. بنابراین شروط لازم و کافى را براى افزایش سرمایه با صرف براى بسیارى شرکت ها مهیاست.

• مزایاى افزایش سرمایه با صرف سهام

افزایش سرمایه با صرف چنانچه با هدف تامین مالى براى شرکت و تقویت بنیه مالى آن و انتقال صرف سهام به اندوخته ها انجام شود مزیت هاى بسیارى به شرح زیر در بر دارد:

۱- از دیدگاه بازار و سهامداران افزایش سرمایه با صرف از رقیق شدن قیمت سهم جلوگیرى مى کند و با وجود منابع قابل توجه صرف سهام در اختیار شرکت، رشد سودآورى و EPS شرکت مضاعف مى شود و این خود غنى شدن قیمت سهم و افزایش قیمت هاى قابل توجهى را براى سهامداران و کاهش ریسک سهم در بازار را در پى خواهد داشت.

۲- یکى از مهم ترین مزیت هاى صرف سهام، به کار گیرى آن براى اصلاح ساختار مالى شرکت ها است. به ویژه در شرکت هاى دولتى خارج از بورس و شرکت هاى داراى پروژه هاى سرمایه گذارى که به دلیل قلت سرمایه ثبت شده از یک سو نیاز به اصلاح ساختار سرمایه دارند و از سوى دیگر نیازمند منابع مالى سنگین براى پیشبرد طرح هاى توسعه هستند این نوع افزایش سرمایه بسیار توصیه مى شود.

۳- از دیدگاه شرکت افزایش سرمایه با صرف، یک منبع تامین مالى با ثبات و بدون سررسید معلوم تلقى مى شود. و شرکت دغدغه تعهد باز پرداخت آن را ندارد.

۴- اندوخته صرف سهام ریسک ناشى از عدم توان بازپرداخت بدهى ها را کاهش مى دهد و این سبب افزایش اعتبار شرکت در بازار و صنعت مى شود.

۵- در نهایت پس از گذشت دوره اى شرکت مى تواند با تصویب مجمع اندوخته صرف سهام را به حساب سرمایه منتقل کند و به ازاى آن سهام جدید میان سهامداران توزیع کند.

• معایب افزایش سرمایه با صرف سهام

۱- چنانچه سهامدار اصلى برنامه اى براى مشارکت در افزایش سرمایه نداشته باشد و با منافع آن در تعارض باشد به طورى که کنترل شرکت را از دست بدهد ، افزایش سرمایه محقق نمى شود.

۲- در صورت توزیع نقدى فورى صرف سهام یا انتشار سهام جدید میان سهامداران قبلى، این روش افزایش سرمایه مشابه افزایش سرمایه به قیمت اسمى مى شود و با توجه به کاهش قیمت سهم پس از مجمع به میزان ارزش حق تقدم کلیه مزیت هاى مترتب بر آن خنثى مى شود.

۳- با توجه به لزوم تعهد اشخاص حقیقى یا حقوقى براى خرید سهام پذیره نویسى نشده، ممکن است در مواردى هیچ شخصى حاضر به این کار نباشد.

• نتیجه گیرى:

بنابراین با توجه به نکات ذکر شده، افزایش سرمایه با صرف سهام زمانى امکان پذیر است که میان منافع همه ذى نفعان تعادل برقرار شود و زمانى داراى فواید قابل توجه اى براى ذى نفعان خواهد بود که مبلغ حاصل از صرف سهام به اندوخته هاى شرکت منتقل شود و شرکت با سرمایه گذارى این منابع در دسترس بر سودآورى شرکت بیفزاید یا در صورت تصویب توزیع نقدى صرف سهام یا انتشار سهام جدید ما به ازاى آن، حداقل دو سال اندوخته صرف سهام در حساب یادشده نگه داشته شود تا شرکت با استفاده از آن بتواند بر توان سودآورى بیفزاید.

شرق  

0

(منبع : دنیای اقتصاد)
در این روش به جای انتشارسهام عادی با ارزش اسمی، پذیره نویسی سهام جدید ناشی از افزایش سرمایه به قیمت بازار انجام می‌گیرد. منظور از صرف سهام، اضافه ارزش سهام ما به التفاوت ارزش بازاری واسمی سهام می‌باشد.

شرکت ها درخصوص صرف سهام با سه گزینه زیرمواجه هستند:

- انتقال اضافه ارزش سهام- صرف سهام - به اندوخته های شرکت

- تقسیم نقدی اضافه ارزش سهام به سهامداران قبلی

- دادن سهام جدید- جایزه - به سهامداران قبلی

بنگاه‌ها وواحدهای اقتصادی در روش افزایش سرمایه از طریق صرف سهام از دوراهکار زیر می‌توانند استفاده کنند:

- فروش سهام جدید با حفظ حق تقدم خرید سهامداران قبلی

- فروش سهام جدید و سلب حق تقدم خرید ازسهامداران قبلی

سازو کار تشکیل سرمایه و انجام سرمایه‌گذاری های جدید درروش افزایش سرمایه ازطریق آورده نقدی و صرف سهام به‌طور مستقیم بوده و منابع پس اندازی جدید وارد بورس می‌شود، درحالی‌که در دو روش دیگرسازوکار تشکیل سرمایه غیرمستقیم بوده وپروژه‌های سرمایه‌گذاری جدید ازمنابع مالی داخل بازار بورس تأمین مالی می‌گردد.

شرکت‌های پذیرفته شده دربازاربورس، ممکن است ترکیبی ازروش‌های فوق را در چارچوب راهبرد ترکیب منابع تأمین سرمایه، برای افزایش سرمایه و انجام سرمایه‌گذاری‌های جدید مورد استفاده قرار دهند. مدیریت مالی واحد اقتصادی در راستای تصمیم گیری درارتباط باساختار سرمایه، بایستی ترکیبی از منابع فوق را درجهت حداقل نمودن هزینه تأمین مالی یک طرح یا پروژه به‌کار برد، چرا که هزینه سرمایه ارتباط تنگاتنگی با ساختار سرمایه شرکت دارد.

تأکید بورس اوراق بهادار به عنوان بازار اولیه و حمایت ازآن، ایجاد شرایط مناسب برای تسهیل افزایش سرمایه شرکت های بورسی و اعطای مجوز افزایش سرمایه از روش صرف سهام، از اهمیت خاصی از ارتقای جایگاه بورس دراقتصاد ملی و موفقیت‌ برنامه‌های راهبردی توسعه بازار سرمایه برخوردار است.