نویسنده: حمید والائی
وکیل پایه یک دادگستری
پژوهشگر حقوق فناوری اطلاعات و ارتباطات (IT)
چکیده:
محیط سایبر یا فضای مجازی در حال حاضر با
توجه به خدماتی که به بشر ارائه می دهد می تواند مامنی باشد برای
بزهکارانی که سعی در ارتکاب جرایم سایبری را دارند. برخی از مصادیق جرایم
سایبری جدید بوده اما بسیاری از آنها با تولد اولین کامپیوترها به وجود
آمده اند.
در جرایم سنتی جرم عموماً بر روی اشخاص، اموال و امنیت واقع می گردید ولی
در جرایم سایبری نوع آلت جرم به نوعی ماشین (کامپیوتر) می باشد. حتی
مصادیقی که برای این جرایم در نظر گرفته شده است مثل کلاهبرداری سایبری،
با نوع سنتی آن متفاوت می باشد هر چند که نتیجه به وجود آمده شاید همان
نتیجه ای باشد که در جرایم سنتی وجود داشت.
مصادیق جرایم سایبری بسته به قوانین کشورها، مختلف می باشد. حتی سازمان ملل
در زمینه پیشگیری و تعیین مصادیق جرایم سایبری کنگره هایی را تشکیل داده
است.
مصادیق جرایم سایبری روز به روز متنوع تر می شوند لذا نمی توان آنها را
حصری نامید چرا که روز به روز فناوری های کامپیوتری به روز می گردند و به
تبع آن جرایم نوینی به وجود می آیند.
کلمات کلیدی: جرم سایبری، فضای سایبری، مجرمین سایبری، هکرها و کرکرها
**از مقالات پذیرش شده در همایش ملی حقوق بین الملل در آیینه علوم روز(جهاد دانشگاهی استان آذربایجانغربی در شهر ارومیه) ، به مورخه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۱، و چاپ شده در کتاب مجموعه مقالات همایش.**
مقدمه
همزمان با توسعه جوامع، تکنولوژی و فناوری های موجود در جامعه نیز توسعه می یابند. علوم کامپیوتری جزء علوم و فناوری هایی می باشد که توسعه آن سریعتر و دارای پیچیدگی های خاص می باشد. چرا که در اکثر موارد تکنولوژی مربوط به کامپیوتر بدون هیچگونه مانعی مرزها را در می نوردد و حتی در بسیاری از مواقع عاملی می شود در دست برخی از بزهکاران تا بدین طریق به مقاصد خویش برسند. علم حقوق که از آن به عنوان ” علم بررسی قواعد اجتماعی و سیر تحول این قواعد یاد می کنند به بررسی روابط بین دولت و شهروند (حقوق عمومی)، روابط بین اشخاص خصوصی با هم(حقوق خصوصی). حقوق بینالملل نیز به مسائل و روابط بین ملت ها، دولت ها، اشخاص و سازمانها در عرصه فراملی و بیندولی میپردازد.”[۱] اما در بسیاری از مواقع حقوق و یا بهتر بگوییم قواعد مربوط به اجتماع نمی تواند پا به پای علوم از جمله علوم کامپیوتری حرکت کند و نهایتاً بروز بسیاری از جرایم سایبری در نتیجه نبود قوانین لازم به وجود امده و کنترل آنها نیازمند تدوین قوانین لازم و پیشگیری های علمی می باشد.
در این مقاله سعی بر این خواهد شد تا با مشخص نمودن برخی از مصادیق جرایم سایبری تا حدودی به روشن شدن موضوع کمک شود البته مصادیق مزبور نمی تواند به صورت حصری بشند چرا که هر روز نمونه های مختلفی به وججود می آیند که لازمه تدوین جدی تر قوانین مربوطه می باشند.
اهداف تحقیق:
هدف از تحقیق بررسی مصادیق جرایم سایبری بوده و سعی بر این می باشد که چگونگی تعیین مصادیق مشخص گردد.
روش تحقیق:
روش تحقیق عبارت از منابع کتابخانه ای و اینترنتی می باشد.
بحث:
فضای سایبری
واژه سایبر در فارسی به مجاز و مجازی ترجمه شده است؛ اما این ترجمه گویای دقیق این واژه نیست زیرا محیط سایبر محیطی است حقیقی و واقعی نه دروغین و مجازی و فقط به شکل مادی و ملموس احساس شدنی نیست و این نکته کافی نیست که به آن مجاز و مجازی اطلاق شود[۲].
واژه سایبر در اصطلاح به همه محیط هایی گفته میشود که اساس فعالیت آنها بر مبنای پردازش و طبق سامانه صفر و یک کار میکنند.[۳]
سایبر در زبان عموم مردم به غلط اینترنت نامیده میشود در حالی که اینترنت یک شبکه رایانه ای بین المللی بزرگ است که نظیر آن چندین شبکه بزرگ مثل یوزنت، تله نت و … وجود دارد. تعداد این شبکه های بزرگ بالغ بر ۱۹ شبکه است.[۴]
البته پیدایش فضای سایبر مرهون این شبکه بزرگ جهانی است و بخش قابل توجه و حداقل لایه آشکار و ملموس آنرا تشکیل میدهد. [۵]
در خصوص فضای سایبری می توان گفت: “آنچه به موازات سادهسازی و تنوع بخشیدن به کارکردهای انعطاف پذیر رایانه ها، بهره برداری گسترد هتر و متنوع تر از سیستم های رایانه ای شخصی(Personal Computer (PC)) را به نحو باورنکردنی توسعه داد و به آن وجه های جهانی بخشید، امکان اتصال آنها به یکدیگر از طریق ارتباطات الکترونیک(Electronic Communication) است. این امر اشتراک گذاری کارکردها و اطلاعات میان رایانه ها را میسر ساخت و به تدریج شبک های جهانی به وجود آمد و فضایی به نام فضای سایبر (Cyber Space) شکل گرفت به طوری که از دنیای فیزیکی کاملاً متمایز بود و ویژگی هایی داشت که نمونه های آن در داستان های تخیّلی آمده بود”.[۶] از لحاظ لغوی در فرهنگهای مختلف سایبر به معنی مجازی و غیرملموس میباشد، محیطی است مجازی و غیرملموس موجود در فضای شبکههای بینالمللی (این شبکه ها از طریق شاهراههای اطلاعاتی مثل اینترنت بهم وصل هستند) که در این محیط تمام اطلاعات راجع به روابط افراد، فرهنگ ها، ملتها، کشورها و به طور کلی هرآنچه در کرهٔ خاکی بصورت فیزیکی ملموس وجود دارد(به صورت نوشته، تصویر، صوت، اسناد) دریک فضای مجازی به شکل دیجیتالی وجود داشته و قابل استفاده و دسترس کاربران میباشند و به طریق کامپیوتر، اجزا آن و شبکههای بینالمللی بهم مرتبط میباشند[۷].
فضای سایبر بدین شکل، فضایی است که به نوعی شبکه های مختلف کامپیوتری به همدیگر وصل بوده و تبادل اطلاعات در این فضا صورت می گیرد. این اطلاعات می تواند اطلاعات تصویری، صوتی، متنی و… باشد. نیازهای افراد، تکنولوژی را به سمتی برده است که منطبق با این نیازها باشد، بدین سبب علاوه بر فواید این تکنولوژی، بزهکارانی نیز در این فضا، همچون فضای واقعی مشغول ارتکاب جرم می باشند.
جرایم مربوط به فضای مجازی تفاوتهای با جرایم مربوط به فضای واقعی و یا بهتر بگوییم، جرایم کلاسیک دارد.
جرایم سایبری جزو جرایم ناشی از فناوری مدرن است؛ از این رو دارای ویژگیهای منحصر به فردی است که آن را از جرایم کلاسیک و سنتی جدا میکند. در این بخش برخی از این تفاوتها را بر میشماریم[۸]
تعداد بزهدیده در جرایم کلاسیک، تعدادی خاص و محدود هستند در حالی که امروز در فضای سایبر، تعداد زیادی بزهدیده میشوند. به عنوان مثال هنگام نوشتن انتشار یک ویروس، میلیونها سایت و در پی آن میلیونها کاربر، بزهدیده میشوند و یا با راه اندازی یک وب سایت یا ارسال پیامهای تبلیغاتی فریبکارانه به آدرسهای الکترونیکی کاربران، میلیونها مخاطب فریب میخورند.[۹]
جرایمی در این دسته قرار میگیرند که جرایم سنتی تلقی میشوند؛ اما در حال حاضر به علت پیشرفت فناوری، با وسایل نوینی انجام میشوند. از جمله این جرایم می توان به کلاهبرداری سایبری، جعل سایبری، تخریب سایبری، جاسوسی سایبری و … اشاره نمود.[۱۰]
جرم سایبری[۱۱] و مجرمین سایبری
“جرایم سایبری، نوعی از جرایم اینترنتی میباشند که شامل جرمهایی هستند که در محیط سایبر بوجود میآیند”[۱۲] جرایم سایبری در اصطلاح به جرایمی گفته می شود که در محیطی غیر فیزیکی علیه فناوری اطلاعات با حالات شبیه سازی و مجازی سازی ارتکاب می یابد[۱۳].
امروزه بسیاری از جرایم سنتی، همزمان با پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات به شدت متحول شده و به جرایم سایبری تبدیل شده اند[۱۴]. جرایم سایبری نیز به جهت گسترش خود، رفته رفته جانشین عباراتی چون جرم های رایانه ای و جرم های اینترنتی میشوند. به جرایم سایبر، جرایم علیه فناوری اطلاعات نیز گفته میشود[۱۵].
با توجه به مجازی بودن محیط سایبر، امکان تبهکاری سایبری وجود دارد، بطوریکه در برخی مواقع پیشگیری از این تبهکاری ها دشوار بوده و تعقیب و دستگیری بزهکاران مربوطه بعضاً غیرممکن می گردد. انواع مجرمین محیط سایبرشامل هکرها، کرکرها، فریکهای تلفن و انواع جرمهای ممکن بانام مجرمین و جرایم سایبری شناخته می شوند.
“دراواسط دههٔ ۹۰با گسترش شبکههای بینالمللی وارتباطات ماهوارهای، نسل سوم جرایم کامپیوتری، تحت عنوان جرایم سایبری(مجازی)یا جرایم در محیط سایبر شکل گرفتهاست. به این ترتیب جرایم اینترنتی را میتوان مکمل جرایم کامپیوتری دانست، بخصوص اینکه جرایم نسل سوم کامپیوتری که به جرایم در محیط مجازی معروف است، غالبا از طریق این شبکه جهانی به وقوع میپیوندد”.[۱۶]
مجرمینی که در این حوزه به ارتکاب جرم می پردازند تفاوتهایی با مجرمین فضای واقعی دارند. درست که این مجرمین نیز همانند مجرمین فضای واقعی دارای شخصیت حقیقی هستند ولی خصوصیاتی دارند که آنها را متمایز می کند. نمونه ای از این مجرمین عبارتند از:
در فضای سایبری جرایم مختلفی وجود دارند که برخی از آنها از تولد اولین کامپیوترها شروع و تاکنون ادامه دارند و برخی نیز جدیداً به وجود آمده و برخی نیز حتماً به وجود خواهند آمد. برخی از آنها در ذیل آورده می شود:
جرایم سنتی در محیط دیجیتال
در خصوص انواع جرمهای رایانهای، سازمان
ملل با تاکید بر تقسیمبندیهای OECD و شورای اروپا به انواع مشترک و عمومی
جرمهای رایانهای شامل موارد زیر اشاره میکند:
۱-کلاهبرداری با سوءاستفاده از رایانه،
۲- جعل رایانهای،
۳-ایجاد خسارت (تخریب) یا تغییر دادهها یا برنامههای رایانهای،
۴-دستیابی غیرمجاز به سیستمها و خدمات رایانهای،
۵-تکثیر غیرمجاز برنامههای رایانهای قانونا حمایت شده.
در نهمین کنگره سازمان ملل متحد درباره جرایم سایبری سه دسته جرایم زیر از یکدیگر تفکیک شدهاند:
الف. جرمهای ارتکابی علیه فناوریها و کاربران آنها
۱-دستیابی غیرمجاز به رایانه یا سیستمهای رایانهای،
۲-استفاده غیرمجاز از سیستمهای رایانهای،
۳-خواندن، کپی کردن یا کپی گرفتن داده بدون اجازه،
۴-ایجاد یا تمهید برنامههای مهاجم،
۵- تخریب دادهها و سیستمهای رایانهای مورد استفاده عموم و خرابکاری رایانهای،
ب- جرمهای سنتی ارتکابی با استفاده از رایانه یا فناوریهای ارتباطی
۱-جرمهای مربوط به محتوای مجرمانه،
۲-کودکربایی اینترنتی (به منظور سوءاستفاده جنسی)،
۳- کلاهبرداری،
۴-جاسوسی صنعتی یا تجاری،
۵- جرمهای مربوط به مالکیت فکری،
۶-قاچاق،
۷-پولشویی،
پ – استفاده از فناوری برای حمایت از دیگر فعالیتهای مجرمانه.
استفاده از فناوری موجب میشود که مرتکب در پوشش یک شغل مشروع، ظاهر شده و
به طور ناشناس با هزینه اندک و در سطح جهانی به فعالیت مجرمانه اقدام کرده
یا از فناوری شبکه برای حمایت از شکلهای جدید جرمها و سازمانهای مجرمانه
از قبیل قاچاق مواد روانگردان استفاده کند.[۲۰]
در جمهوری اسلامی ایران برای تعیین مصادیق جرایم سایبری کارگروهی با عنوان کار گروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه “موضوع ماده ۲۲ قانون جرایم رایانه ای”، مبادرت به احصاء فهرست مصادیق محتوای مجرمانه فضای مجازی نموده است. این کارگروه که بموجب قانون جرایم رایانه ای در محل دادستانی کل کشور و به ریاست دادستان کل کشور تشکیل گردیده، پس از طی جلسات متعدد کارشناسی با حضور نمایندگان دستگاههای ذیربط، فهرستی را در ۵ فصل مشتمل بر محتوای علیه عفت و اخلاق عمومی ـ محتوای علیه مقدسات اسلامی ـ محتوای علیه امنیت و آسایش عمومی ـ محتوای علیه مقامات و نهادهای دولتی و عمومی ـ محتوای که برای ارتکاب جرایم رایانه ای و سایر جرایم به کار می رود، منتشر نمود؛ بر اساس قانون، اعضای کارگروه مرکب از وزارتخانه های ارتباطات و فناوری اطلاعات ـ اطلاعات ـ فرهنگ و ارشاد اسلامی ـ آموزش و پرورش ـ سازمان تبلیغات ـ ناجا ـ صدا و سیما و…) در راستای وظایف و مأموریت های ذاتی خود مکلف به ایجاد سامانه رصد فضای مجازی در دستگاه متبوع خود بوده و همچنین کلیه ارائه دهندگان خدمات دسترسی و میزبانی نیز مکلف خواهند بود چنانچه با یکی از مصادیق مصرحه در این فهرست مواجه شدند ، بلافاصله مراتب را به دبیرخانه مستقر در دادستانی کل کشور از طریق سایت دادستانی به آدرس www.dadsetani.ir یا آدرس الکترونیکی dadsetani@dadsetani.ir اعلام نمایند. بر اساس دیدگاه این کارگروه، مصادیق مجرمانه سایبری عبارتند از:
الف) محتوای علیه عفت و اخلاق عمومی
ب) محتوای علیه مقدسات اسلامی
ج) محتوای علیه امنیت و آسایش عمومی
د) محتوای علیه مقامات و نهادهای دولتی و عمومی
ه ) محتوایی که برای ارتکاب جرایم رایانه ای و سایر جرایم بکار می رود.
مشاهده می شود، مصادیقی که تعیین شده اند عموماً برگرفته از عناوین مجرمانه کلاسیک می باشند. البته بحثی در این نیست که نتایج آنها در بسیاری از موارد همان نتایج جرایم کلاسیک می باشند ولی در برخی موارد ما با جرایمی مواجه هستیم که اگر با ارکان سه گانه جرم به بررسی آنها بپردازیم می بینیم که تفاوتهای عمده ای با جرایم کلاسیک دارند و اقداماتی که برای پبشگیری از آنها در نظر گرفته شده است در بسیاری از موارد جوابگو نمی باشند بدین سبب نیاز است که بررسی دقیق علمی در آن خصوص صورت گرفته و کارگروهی متشکل از حقوقدانان، جامعه شناسان، جرم شناسان و متخصصین علوم کامپیوتری به بررسی جرایمی که امکان بروز دارند و در کنار آن قوانین و مقررات و راهکارهایی برای پیشگیری از جرایم سایبری در نظر گرفته شود.
نتیجه گیری:
همانطور که در طول مقاله به آن اشاره گردید، پیشرفت روز افزون تکنولوژی در عین حال که به حل مشکلات جوامع کمک می کند در برخی از موارد نیز موجب بروز مشکلاتی می گردد از جمله این مشکلات، سوء استفاده برخی از این تکنولوژی های مربوط به کامپیوتر می باشد. جرایم سایبری روز به روز فزونی یافته و علم حقوق در بسیاری از موارد فاصله زیادی با این جرایم پیدا می کند بطوریکه در برخی از موارد اصل قانونی بودن جرم و مجازات به این گونه جرایم اعمال نشده و ما با بزهکارانی مواجه می شویم که بدون مجازات باقی می مانند. لذا تعیین مصادیق جرایم سایبری در سطح بین المللی و داخلی امری ضروری می باشد اما ضروری تر از آن بررسی های دقیق این جرایم می باشد که در بسیاری از موارد از قدرت قانونگذاران و حقوقدانان خارج می باشد و لازم است که کارگروهی متشکل از متخصصین علوم مختلف از جمله متخصصین علوم کامپیوتری گرد هم آیند و راههای پیگیری از آنها را بررسی و مقررات لازم را در این خصوص تدوین نمایند. البته در این خصوص لازم است سازمانهای بین المللی نیز در این زمینه کنگره ها و برنامه های را برای بررسی راهکارها و تدوین قوانین و مقررات متحد الشکل در نظر بگیرند چرا که اکثر این جرایم در محیط اینترنت (دهکده جهانی) صورت می گیرند که عاری از هرگونه مرز می باشند. کشورها نیز با همکاریهای قضایی و تکنولوژی در این زمینه می توانند در تعیین مصادیق و پیشگیری از این جرایم، کمک شایانی به همدیگر نمایند.
منابع و پی نوشتها:
[۱] http://fa.wikipedia.org
[۲] زندی، محمدرضا، تحقیقات مقدماتی در جرائم سایبری، تهران، انتشارات جنگل، ۱۳۸۹، چاپ اول، ۳۸ و ۴۰
[۳] زندی، محمدرضا؛ پیشین، ۳۹ و ۴۱
[۴] همان، ۴۲
[۵] جلالی فراهانی، امیر حسین؛ درآمدی بر آیین دادرسی کیفری جرایم سایبری، تهران، انتشارات خرسندی، ۱۳۸۹، چاپ اول، ۴۸
[۶] امیرحسین جلالی فراهانی، پیشگیری وضعی از جرایم سایبر در پرتو موازین حقوق بشر، فصلنامه تخصصی فقه و حقوق، شماره ۶٫ ۱۳۸۴٫
[۷] برومند باستانی«جرائم کامپیوتری و اینترنتی» انتشارات بهنامی، تهران،۱۳۸۳
[۸] زندی، محمدرضا؛ پیشین، ۵۷ و ۵۸٫
[۹] جلالی فراهانی، امیرحسین؛ اسپم، جلوه سیاه تبلیغات در سیستمهای پیام رسان الکترونیکی، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، ش ۸۴۵۱، تیر ۱۳۸۴، ۵
[۱۰] راجی، سید محمد هادی؛ نگاهی به قانون تجارت الکترونیک، فصلنامه نشریه حقوقی گواه، بهار و تابستان ۱۳۸۵، شماره ۶ و ۷، ۹۶
[۱۲] http://fa.wikipedia.org
[۱۳] بیابانی، غلام حسین و هادیانفر، سید کمال؛ فرهنگ توصیفی علوم جنایی، تهران، انتشارات مرکز تحقیقات کاربردی کشف جرایم و امنیت معاونت آگاهی ناجا، ۱۳۸۴، چاپ اول، ۲۲۵
[۱۴] پرویزی، رضا؛ پی جویی جرایم رایانه ای، تهران، انتشارات جهان جام جم، ۱۳۸۴، چاپ اول، ۴۶
[۱۵] زندی، محمدرضا؛ پیشین، ۴۰
[۱۶] برومند باستانی«جرائم کامپیوتری و اینترنتی» انتشارات بهنامی، تهران،۱۳۸۳
[۱۷] برومند باستانی«جرائم کامپیوتری و اینترنتی» انتشارات بهنامی، تهران،۱۳۸۳
Gina.De.Angelis,Cyber Crimes,Chelsea House Publisher.۲۰۰۰
[۱۸] برومند باستانی«جرائم کامپیوتری و اینترنتی» انتشارات بهنامی، تهران،۱۳۸۳
[۱۹] دکتر ابراهیم حسن بیگی”حقوق و امنیت در فضای سایبر”موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار، تهران،۱۳۸۴
[۲۰] زندی، محمدرضا، جرم سایبری، جرم فراملی، مجله قضاوت، شماره ۵۵٫