دعاهای 48 و 49 صحیفه سجادیه

48- نیایش، در عید اضحى و جمعه (48) وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السّلَامُ یَوْمَ الْأَضْحَى وَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ:

اللّهُمّ هَذَا یَوْمٌ مُبَارَکٌ مَیْمُونٌ، وَ الْمُسْلِمُونَ فِیهِ مُجْتَمِعُونَ فِی أَقْطَارِ أَرْضِکَ، یَشْهَدُ السّائِلُ مِنْهُمْ وَ الطّالِبُ وَ الرّاغِبُ وَ الرّاهِبُ وَ أَنْتَ النّاظِرُ فِی حَوَائِجِهِمْ، فَأَسْأَلُکَ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ وَ هَوَانِ مَا سَأَلْتُکَ عَلَیْکَ أَنْ تُصَلّیَ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ. وَ أَسْأَلُکَ اللّهُمّ رَبّنَا بِأَنّ لَکَ الْمُلْکَ، وَ لَکَ الْحَمْدَ، لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الْحَلِیمُ الْکَرِیمُ الْحَنّانُ الْمَنّانُ ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ، بَدِیعُ السّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، مَهْمَا قَسَمْتَ بَیْنَ عِبَادِکَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْ خَیْرٍ أَوْ عَافِیَةٍ أَوْ بَرَکَةٍ أَوْ هُدًى أَوْ عَمَلٍ بِطَاعَتِکَ، أَوْ خَیْرٍ تَمُنّ بِهِ عَلَیْهِمْ تَهْدِیهِمْ بِهِ إِلَیْکَ، أَوْ تَرْفَعُ لَهُمْ عِنْدَکَ دَرَجَةً، أَوْ تُعْطِیهِمْ بِهِ خَیْراً مِنْ خَیْرِ الدّنْیَا وَ الْ‏آخِرَةِ أَنْ تُوَفّرَ حَظّی وَ نَصِیبِی مِنْهُ. وَ أَسْأَلُکَ اللّهُمّ بِأَنّ لَکَ الْمُلْکَ وَ الْحَمْدَ، لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، أَنْ تُصَلّیَ عَلَى مُحَمّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ حَبِیبِکَ وَ صِفْوَتِکَ وَ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ، وَ عَلَى آلِ مُحَمّدٍ الْأَبْرَارِ الطّاهِرِینَ الْأَخْیَارِ صَلَاةً لَا یَقْوَى عَلَى إِحْصَائِهَا إِلّا أَنْتَ، وَ أَنْ تُشْرِکَنَا فِی صَالِحِ مَنْ دَعَاکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ مِنْ عِبَادِکَ الْمُؤْمِنِینَ، یَا رَبّ الْعَالَمِینَ، وَ أَنْ تَغْفِرَ لَنَا وَ لَهُمْ، إِنّکَ عَلَى کُلّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ. اللّهُمّ إِلَیْکَ تَعَمّدْتُ بِحَاجَتِی، وَ بِکَ أَنْزَلْتُ الْیَوْمَ فَقْرِی وَ فَاقَتِی وَ مَسْکَنَتِی، وَ إِنّی بِمَغْفِرَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ أَوْثَقُ مِنّی بِعَمَلِی، وَ لَمَغْفِرَتُکَ وَ رَحْمَتُکَ أَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبِی، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ، وَ تَوَلّ قَضَاءَ کُلّ حَاجَةٍ هِیَ لِی بِقُدْرَتِکَ عَلَیْهَا، وَ تَیْسِیرِ ذَلِکَ عَلَیْکَ، وَ بِفَقْرِی إِلَیْکَ، وَ غِنَاکَ عَنّی، فَإِنّی لَمْ أُصِبْ خَیْراً قَطّ إِلّا مِنْکَ، وَ لَمْ یَصْرِفْ عَنّی سُوءاً قَطّ أَحَدٌ غَیْرُکَ، وَ لَا أَرْجُو لِأَمْرِ آخِرَتِی وَ دُنْیَایَ سِوَاکَ. اللّهُمّ مَنْ تَهَیّأَ وَ تَعَبّأَ وَ أَعَدّ وَ اسْتَعَدّ لِوِفَادَةٍ إِلَى مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ نَوَافِلِهِ وَ طَلَبَ نَیْلِهِ وَ جَائِزَتِهِ، فَإِلَیْکَ یَا مَوْلَایَ کَانَتِ الْیَوْمَ تَهْیِئَتِی وَ تَعْبِئَتِی وَ إِعْدَادِی وَ اسْتِعْدَادِی رَجَاءَ عَفْوِکَ وَ رِفْدِکَ وَ طَلَبَ نَیْلِکَ وَ جَائِزَتِکَ. اللّهُمّ فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ، وَ لَا تُخَیّبِ الْیَوْمَ ذَلِکَ مِنْ رَجَائِی، یَا مَنْ لَا یُحْفِیهِ سَائِلٌ وَ لَا یَنْقُصُهُ نَائِلٌ، فَإِنّی لَمْ آتِکَ ثِقَةً مِنّی بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدّمْتُهُ، وَ لَا شَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ إِلّا شَفَاعَةَ مُحَمّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ سَلَامُکَ. أَتَیْتُکَ مُقِرّاً بِالْجُرْمِ وَ الْإِسَاءَةِ إِلَى نَفْسِی، أَتَیْتُکَ أَرْجُو عَظِیمَ عَفْوِکَ الّذِی عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخَاطِئِینَ، ثُمّ لَمْ یَمْنَعْکَ طُولُ عُکُوفِهِمْ عَلَى عَظِیمِ الْجُرْمِ أَنْ عُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالرّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ. فَیَا مَنْ رَحْمَتُهُ وَاسِعَةٌ، وَ عَفْوُهُ عَظِیمٌ، یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ، یَا کَرِیمُ یَا کَرِیمُ، صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ وَ عُدْ عَلَیّ بِرَحْمَتِکَ وَ تَعَطّفْ عَلَیّ بِفَضْلِکَ وَ تَوَسّعْ عَلَیّ بِمَغْفِرَتِکَ. اللّهُمّ إِنّ هَذَا الْمَقَامَ لِخُلَفَائِکَ وَ أَصْفِیَائِکَ وَ مَوَاضِعَ أُمَنَائِکَ فِی الدّرَجَةِ الرّفِیعَةِ الّتِی اخْتَصَصْتَهُمْ بِهَا قَدِ ابْتَزّوهَا، وَ أَنْتَ الْمُقَدّرُ لِذَلِکَ، لَا یُغَالَبُ أَمْرُکَ، وَ لَا یُجَاوَزُ الْمَحْتُومُ مِنْ تَدْبِیرِکَ‏ کَیْفَ شِئْتَ وَ أَنّى شِئْتَ، وَ لِمَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ غَیْرُ مُتّهَمٍ عَلَى خَلْقِکَ وَ لَا لِإِرَادَتِکَ حَتّى عَادَ صِفْوَتُکَ وَ خُلَفَاؤُکَ مَغْلُوبِینَ مَقْهُورِینَ مُبْتَزّینَ، یَرَوْنَ حُکْمَکَ مُبَدّلًا، وَ کِتَابَکَ مَنْبُوذاً، وَ فَرَائِضَکَ مُحَرّفَةً عَنْ جِهَاتِ أَشْرَاعِکَ، وَ سُنَنَ نَبِیّکَ مَتْرُوکَةً. اللّهُمّ الْعَنْ أَعْدَاءَهُمْ مِنَ الْأَوّلِینَ وَ الْ‏آخِرِینَ، وَ مَنْ رَضِیَ بِفِعَالِهِمْ وَ أَشْیَاعَهُمْ وَ أَتْبَاعَهُمْ. اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ، إِنّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ، کَصَلَوَاتِکَ وَ بَرَکَاتِکَ وَ تَحِیّاتِکَ عَلَى أَصْفِیَائِکَ إِبْرَاهِیمَ وَ آلِ إِبْرَاهِیمَ، وَ عَجّلِ الْفَرَجَ وَ الرّوْحَ وَ النّصْرَةَ وَ التّمْکِینَ وَ التّأْیِیدَ لَهُمْ. اللّهُمّ وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَهْلِ التّوْحِیدِ وَ الْإِیمَانِ بِکَ، وَ التّصْدِیقِ بِرَسُولِکَ، وَ الْأَئِمّةِ الّذِینَ حَتَمْتَ طَاعَتَهُمْ مِمّنْ یَجْرِی ذَلِکَ بِهِ وَ عَلَى یَدَیْهِ، آمِینَ رَبّ الْعَالَمِینَ. اللّهُمّ لَیْسَ یَرُدّ غَضَبَکَ إِلّا حِلْمُکَ، وَ لَا یَرُدّ سَخَطَکَ إِلّا عَفْوُکَ، وَ لا یُجِیرُ مِنْ عِقَابِکَ إِلّا رَحْمَتُکَ، وَ لَا یُنْجِینِی مِنْکَ إِلّا التّضَرّعُ إِلَیْکَ وَ بَیْنَ یَدَیْکَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ، وَ هَبْ لَنَا یَا إِلَهِی مِنْ لَدُنْکَ فَرَجاً بِالْقُدْرَةِ الّتِی بِهَا تُحْیِی أَمْوَاتَ الْعِبَادِ، وَ بِهَا تَنْشُرُ مَیْتَ الْبِلَادِ. وَ لَا تُهْلِکْنِی یَا إِلَهِی غَمّاً حَتّى تَسْتَجِیبَ لِی، وَ تُعَرّفَنِی الْإِجَابَةَ فِی دُعَائِی، وَ أَذِقْنِی طَعْمَ الْعَافِیَةِ إِلَى مُنْتَهَى أَجَلِی، وَ لَا تُشْمِتْ بِی عَدُوّی، وَ لَا تُمَکّنْهُ مِنْ عُنُقِی، وَ لَا تُسَلّطْهُ عَلَیّ‏ إِلَهِی إِنْ رَفَعْتَنِی فَمَنْ ذَا الّذِی یَضَعُنِی، وَ إِنْ وَضَعْتَنِی فَمَنْ ذَا الّذِی یَرْفَعُنِی، وَ إِنْ أَکْرَمْتَنِی فَمَنْ ذَا الّذِی یُهِینُنِی، وَ إِنْ أَهَنْتَنِی فَمَنْ ذَا الّذِی یُکْرِمُنِی، وَ إِنْ عَذّبْتَنِی فَمَنْ ذَا الّذِی یَرْحَمُنِی، وَ إِنْ أَهْلَکْتَنِی فَمَنْ ذَا الّذِی یَعْرِضُ لَکَ فِی عَبْدِکَ، أَوْ یَسْأَلُکَ عَنْ أَمْرِهِ، وَ قَدْ عَلِمْت‏ أَنّهُ لَیْسَ فِی حُکْمِکَ ظُلْمٌ، وَ لَا فِی نَقِمَتِکَ عَجَلَةٌ، وَ إِنّمَا یَعْجَلُ مَنْ یَخَافُ الْفَوْتَ، وَ إِنّمَا یَحْتَاجُ إِلَى الظّلْمِ الضّعِیفُ، وَ قَدْ تَعَالَیْتَ یَا إِلَهِی عَنْ ذَلِکَ عُلُوّاً کَبِیراً. اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمّدٍ، وَ لَا تَجْعَلْنِی لِلْبَلَاءِ غَرَضاً، وَ لَا لِنَقِمَتِکَ نَصَباً، وَ مَهّلْنِی، وَ نَفّسْنِی، وَ أَقِلْنِی عَثْرَتِی، وَ لَا تَبْتَلِیَنّی بِبَلَاءٍ عَلَى أَثَرِ بَلَاءٍ، فَقَدْ تَرَى ضَعْفِی وَ قِلّةَ حِیلَتِی وَ تَضَرّعِی إِلَیْکَ. أَعُوذُ بِکَ اللّهُمّ الْیَوْمَ مِنْ غَضَبِکَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِذْنِی. وَ أَسْتَجِیرُ بِکَ الْیَوْمَ مِنْ سَخَطِکَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَجِرْنِی‏ وَ أَسْأَلُکَ أَمْناً مِنْ عَذَابِکَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ آمِنّی. وَ أَسْتَهْدِیکَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اهْدِنِی‏ وَ أَسْتَنْصِرُکَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ انْصُرْنِی. وَ أَسْتَرْحِمُکَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْحَمْنِی‏ وَ أَسْتَکْفِیکَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اکْفِنِی‏ وَ أَسْتَرْزِقُکَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْزُقْنِی‏ وَ أَسْتَعِینُکَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِنّی. وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِمَا سَلَفَ مِنْ ذُنُوبِی، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اغْفِرْ لِی. وَ أَسْتَعْصِمُکَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اعْصِمْنِی، فَإِنّی لَنْ أَعُودَ لِشَیْ‏ءٍ کَرِهْتَهُ مِنّی إِنْ شِئْتَ ذَلِکَ. یَا رَبّ یَا رَبّ، یَا حَنّانُ یَا مَنّانُ، یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ، صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اسْتَجِبْ لِی جَمِیعَ مَا سَأَلْتُکَ وَ طَلَبْتُ إِلَیْکَ وَ رَغِبْتُ فِیهِ إِلَیْکَ، وَ أَرِدْهُ وَ قَدّرْهُ وَ اقْضِهِ وَ أَمْضِهِ، وَ خِرْ لِی فِیمَا تَقْضِی مِنْهُ، وَ بَارِکْ لِی فِی ذَلِکَ، وَ تَفَضّلْ عَلَیّ بِهِ، وَ أَسْعِدْنِی بِمَا تُعْطِینِی مِنْهُ، وَ زِدْنِی مِنْ فَضْلِکَ وَ سَعَةِ مَا عِنْدَکَ، فَإِنّکَ وَاسِعٌ کَرِیمٌ، وَ صِلْ ذَلِکَ‏ بِخَیْرِ الْ‏آخِرَةِ وَ نَعِیمِهَا، یَا أَرْحَمَ الرّاحِمِینَ. ثُمّ تَدْعُو بِمَا بَدَا لَکَ، وَ تُصَلّی عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ أَلْفَ مَرّةٍ هَکَذَا کَانَ یَفْعَلُ عَلَیْهِ السّلَامُ.

ترجمه : خدایا این، روزى مبارک و با میمنت است و مسلمین در اطراف زمین تو در این روز مجتمعند: مسئلت کننده و خواهنده و امیدوار و ترسنده ایشان، همه در یکجا براى نماز حاضر مى‏شوند، و ناظر در حوائج ایشان توئى. پس ترا به جود و کرمت و آسانى مسئلتم پیش تو - سؤال مى‏کنم که بر محمد و آلش رحمت فرستى. و اى بار خداى، اى پروردگار ما - به عنوان آنکه پادشاهى و ستایش ترا است، و جز تو معبودى نیست و تو بردبار و بزرگوار و مهربان و نعمت بخش و صاحب جلال و اکرام و پدید آورنده آسمانها و زمینى از تو مى‏خواهم که بهره و نصیب مرا سرشار سازى: از هر نیکى یا عافیت یا برکت یا هدایت یا توفیق طاعت یا خیرى که بر محمد و آلش انعام مى‏کنى، و بوسیله آن بسوى خود هدایتشان مى‏نمائى. یا درجه‏اى که پیش خود براى ایشان بلند مى‏سازى، یا بوسیله آن بهره‏اى از دنیا و آخرت به ایشان همى بخشى. خدایا به عنوان آنکه پادشاهى و ستایش ترا است که معبودى جز تو نیست، از تو مسئلت مى‏کنم که رحمت فرستى بر محمد: بنده و فرستاده و دوست و برگزیده‏ات، و مختار از آفریدگانت، و بر آل محمد که نیکوکاران، و پاکان و خیر خواهانند چنان رحمتى که کسى جز تو شمردن آن را نتواند، و از تو مسئلت مى‏کنم که ما را در دعاى شایسته هر یک از بندگان مؤمنت که در این روز ترا بخواند شریک سازى. اى پروردگار جهانیان، و اینکه ما و ایشان را بیامرزى زیرا تو به هر چیز قدرت بى‏پایان دارى. خدایا حاجتم را بسوى تو آورده‏ام، و بار فقر و فاقه و مسکنتم را در این روز بر در خانه تو فرو نهاده‏ام، و من به آمرزش و رحمت تو مطمئن‏ترم تا به عمل خود، و آمرزش و رحمت تو وسیعتر از گناهان من است. پس رحمت فرست بر محمد و آلش، و بر آوردن هر حاجتى را که دارم. به قدرتت بر آن، و آسان بودنش بر تو، و به سبب احتیاج من بتو و بى‏نیازى تو از من - تو خود بر عهده گیر. زیرا که من هرگز به خیرى نرسیده‏ام، مگر از جانب تو. و هرگز کسى بدییى را از من برنگردانده است مگر تو. و در کار آخرت و دنیاى خود به کسى امید ندارم غیر از تو. خدایا هر کس براى کوچ کردن بسوى مخلوقى - به امید صله و عطایاى او و طلب بخشش و جایزه او - آماده و مهیا و معد و مستعد شود، پس مهیا شدن و ساز و برگ ساختن و آماده کردن و آماده شدن من، امروز، به امید عفو و صله تو و طلب بخشش و جایزه تو است . خدایا پس بر محمد و آل محمد رحمت فرست. و در این روز آن امید مرا مبدل به ناامیدى مکن، اى کسى که خواهش خواهنده‏اى او را از عطا باز نمى‏دارد. و بخشیدن عطائى از توانگریش نمى‏کاهد. زیرا که من از جهت اطمینانم به کردار شایسته‏اى که از خود پیش فرستاده باشم بسوى تو نیامده‏ام، مگر به امید شفاعت محمد و اهل بیت او، که صلوات و سلامت بر او و بر ایشان باد. من اکنون بسوى تو آمده‏ام در حالى که به گناه و بدى در باره خود اقرار دارم. بسوى تو آمده‏ام در حالى که همان عفو بزرگ را چشم همى دارم که بوسیله آن از خطا کاران در گذشته‏اى، از این روى طول توقفشان بر گناه بزرگ، ترا از آن باز نداشته که دو باره رحمت و آمرزش را به ایشان عطا کنى. پس، اى کسى که رحمتت پهناور و عفوت عظیم است. اى عظیم! اى عظیم! اى کریم! اى کریم! بر محمد و آل محمد رحمت فرست، و به رحمت خود بر من تفضل فرماى و به فضل خود بر من شفقت کن، و به آمرزشت بر من گشایش بخش. خدایا این مقام [ خلافت و القاء خطبه و اقامه نماز عید ] مخصوص خلفاى تو و برگزیدگان تو، و این پایگاه‏هاى مخصوص امناء تو - در درجه رفیعى که ایشان را بدان اختصاص داده‏اى - از طرف غاصبین دستخوش سلب و نهب گشته است، و تقدیر کننده آن تویى. فرمان تو مغلوب نمى‏گردد، و از تدبیر قطعیت هر طور بخواهى و هر زمان که بخواهى تجاوز نمى‏شود. و به سبب امرى که تو آن را بهتر مى‏دانى چنین تقدیر فرموده‏اى، و تو در آفرینش و اراده خود متهم نیستى، و کار این سلب و نهب تا آنجا گسترش یافته که برگزیدگان و خلفاى تو مغلوب و مقهور و مسلوب الحق شده‏اند، در حالتى که حکم ترا تبدیل یافته و کتاب ترا دور افتاده و واجباتت را از طریقه‏هاى تو، تحریف شده و سنتهاى پیغمبرت را متروک مى‏بینند. خدایا دشمنان ایشان را از اولین و آخرین و هر که را به اعمال ایشان خشنود شده و شیعیان و پیروانشان را بدست عذاب بسپار، و از رحمت خود محروم بدار. خدایا بر محمد و آل او رحمت فرست - زیرا که توئى ستوده بزرگوار - از آنگونه رحمتها و برکتها و درودها که به برگزیدگانت: ابراهیم و آل ابراهیم فرستاده‏اى، و در گشایش آسایش و نصرت و تمکین و تأیید ایشان تعجیل فرماى . خدایا مرا از اهل توحید و ایمان به خود و تصدیق به پیغمبر خود و امامانى که طاعتشان را واجب ساخته‏اى قرار ده از آنگونه امامان که برنامه توحید و ایمان و تصدیق بوسیله و به دستهاى ایشان اجرإ؛ییّّ مى‏شود، دعایم را مستجاب کن، اى پروردگار جهانیان . خدایا خشم ترا جز حلمت و شدت غضبت را جز عفوت باز نمى‏گرداند، و غیر از رحمتت از عقابت زنهار نمى‏دهد، و مرا جز تضرع بتو و در برابر تو نجات نمى‏بخشد. پس بر محمد و آل محمد رحمت فرست، و ما را اى معبود من، از جانب خود با آن قدرت که بوسیله آن مردگان بندگان را زنده مى‏سازى، و سرزمینهاى مرده را زندگى مى‏بخشى، گشایشى ببخش. و مرا - اى معبود من - از اندوه هلاک مساز تا دعایم را مستجاب کنى، و اجابت دعایم را بر من اعلام کنى. و تا پایان زندگیم طعم عافیت را بمن بچشان، و دشمن را بر من شاد منماى، و او را بر گردنم - اى خداى من - سوار مکن، و بر من مسلط مساز، اى معبود من اگر تو مرا بلند گردانى پس کیست که پستم کند؟ و اگر تو مرا پست کنى پس کیست که مرا بلند گرداند و اگر تو مرا گرامى دارى، پس کیست که خوارم کند؟ و اگر تو مرا خوار دارى، پس کیست که گرامیم دارد؟ و اگر تو مرا عذاب کنى پس کیست که بر من رحم آورد؟ و اگر تو مرا تسلیم هلاک کنى، پس کیست که در باره بنده‏ات اعتراض نماید؟ یا ترا از کارش سؤال کند؟ و من دانسته‏ام که در حکم تو ستمى و در عقوبتت شتابى نیست و جز این نیست که آن کس شتاب مى‏کند که از فوت شدن فرصت بترسد، و جز این نیست که نیازمند به ستم کسى است که ناتوان باشد و تو - اى معبود من - از آن صفات بسیار برترى . خدایا، رحمت فرست بر محمد و آل محمد، و مرا آماج بلا و نشانه عقوبت مساز، و مرا مهلت ده، و اندوهم را بزداى، و از لغزشم در گذر، و به بلائى دنبال بلائى مبتلایم مکن، زیرا تو ناتوانى و بیچارگى و زارى مرا در پیشگاه خود مى‏بینى. خدایا، در این روز از خشم تو به تو پناه مى‏برم، پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا پناه ده، و در این روز از خشم تو از تو زینهار مى‏طلبم، پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا زینها بخش و من ایمنى از عذابت را از تو هدایت همى جویم، پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا رهبرى کن، و از تو یارى مى‏خواهم، پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا یارى فرماى، و از تو رحمت مى‏طلبم، پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و بر من رحمت آور، و از تو بى‏نیازى مى‏جویم، پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا بى‏نیاز کن، و از تو طلب روزى مى‏کنم، پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا روزى ببخش و از تو کمک مى‏طلبم. پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا اعانت کن، و براى گناهان پیشینم از تو آمرزش مى‏خواهم، پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا بیامرز، و از تو طلب نگهدارى مى‏کنم، پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا نگهدار. زیرا که اگر مشیت تو تعلق گیرد من هرگز به کارى که تو آن را از من ناپسند دارى باز نخواهم گشت. اى پروردگار من، اى پروردگار من، اى مهربان! اى بخشنده نعمتها، اى صاحب جلال و اکرام، بر محمد و آلش رحمت فرست، و همه آنچه را که از تو مسئلت کرده‏ام، و از تو طلبیده‏ام و براى آن روى دل بسوى تو آورده‏ام، برایم به اجابت برسان و آن را بخواه، و مقدر کن، و به مقتضاى آن فرمان بران، و آن را بگذران و در آنچه بر من حکم مى‏کنى خیر مرا قرار ده، و مرا در آن برکت بخش و بوسیله آن در باره‏ام تفضل فرماى، و مرا به آنچه که از آن عطا مى‏کنى نیکبخت بساز، و از فضل خود و از خیرات پهناورى که نزد تو است بر من بیفزاى، زیرا تو - توانگر و کریمى، و آن را به خیر و نعمت آن جهان پیوسته ساز، اى مهربانترین مهربانان. سپس: هر چه مى‏خواهى بخواه و هزار بار بر محمد و آلش صلوات فرست، که حضرت سجاد علیه‏السلام چنین مى‏کرد.

49- نیایش در دفع مکر دشمنان و رد قهر و غلبه ایشان (49) وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السّلَامُ فِی دِفَاعِ کَیْدِ الْأَعْدَاءِ، وَ رَدّ بَأْسِهِمْ:

إِلَهِی هَدَیْتَنِی فَلَهَوْتُ، وَ وَعَظْتَ فَقَسَوْتُ، وَ أَبْلَیْتَ الْجَمِیلَ فَعَصَیْتُ، ثُمّ عَرَفْتُ مَا أَصْدَرْتَ إِذْ عَرّفْتَنِیهِ، فَاسْتَغْفَرْتُ فَأَقَلْتَ، فَعُدْتُ فَسَتَرْتَ، فَلَکَ إِلَهِی الْحَمْدُ. تَقَحّمْتُ أَوْدِیَةَ الْهَلَاکِ، وَ حَلَلْتُ شِعَابَ تَلَفٍ، تَعَرّضْتُ فِیهَا لِسَطَوَاتِکَ وَ بِحُلُولِهَا عُقُوبَاتِکَ. وَ وَسِیلَتِی إِلَیْکَ التّوْحِیدُ، وَ ذَرِیعَتِی أَنّی لَمْ أُشْرِکْ بِکَ شَیْئاً، وَ لَمْ أَتّخِذْ مَعَکَ إِلَهاً، وَ قَدْ فَرَرْتُ إِلَیْکَ بِنَفْسِی، وَ إِلَیْکَ مَفَرّ الْمُسی‏ءِ، وَ مَفْزَعُ الْمُضَیّعِ لِحَظّ نَفْسِهِ الْمُلْتَجِئِ. فَکَمْ مِنْ عَدُوٍّ انْتَضَى عَلَیّ سَیْفَ عَدَاوَتِهِ، وَ شَحَذَ لِی ظُبَةَ مُدْیَتِهِ، وَ أَرْهَفَ لِی شَبَا حَدّهِ، وَ دَافَ لِی قَوَاتِلَ سُمُومِهِ، وَ سَدّدَ نَحْوِی صَوَائِبَ سِهَامِهِ، وَ لَمْ تَنَمْ عَنّی عَیْنُ حِرَاسَتِهِ، وَ أَضْمَرَ أَنْ یَسُومَنِی الْمَکْرُوهَ، وَ یُجَرّعَنِی زُعَاقَ مَرَارَتِهِ. فَنَظَرْتَ یَا إِلَهِی إِلَى ضَعْفِی عَنِ احْتِمَالِ الْفَوَادِحِ، وَ عَجْزِی عَنِ الِانْتِصَارِ مِمّنْ قَصَدَنِی بِمُحَارَبَتِهِ، وَ وَحْدَتِی فِی کَثِیرِ عَدَدِ مَنْ نَاوَانِی، وَ أَرْصَدَ لِی بِالْبَلَاءِ فِیمَا لَمْ أُعْمِلْ فِیهِ فِکْرِی. فَابْتَدَأْتَنِی بِنَصْرِکَ، وَ شَدَدْتَ أَزْرِی بِقُوّتِکَ، ثُمّ فَلَلْتَ لِی حَدّهُ، وَ صَیّرْتَهُ مِنْ بَعْدِ جَمْعٍ عَدِیدٍ وَحْدَهُ، وَ أَعْلَیْتَ کَعْبِی عَلَیْهِ، وَ جَعَلْتَ مَا سَدّدَهُ مَرْدُوداً عَلَیْهِ، فَرَدَدْتَهُ لَمْ یَشْفِ غَیْظَهُ، وَ لَمْ یَسْکُنْ غَلِیلُهُ، قَدْ عَضّ عَلَى شَوَاهُ وَ أَدْبَرَ مُوَلّیاً قَدْ أَخْلَفَتْ سَرَایَاهُ. وَ کَمْ مِنْ بَاغٍ بَغَانِی بِمَکَایِدِهِ، وَ نَصَبَ لِی شَرَکَ مَصَایِدِهِ، وَ وَکّلَ بِی تَفَقّدَ رِعَایَتِهِ، وَ أَضْبَأَ إِلَیّ إِضْبَاءَ السّبُعِ لِطَرِیدَتِهِ انْتِظَاراً لِانْتِهَازِ الْفُرْصَةِ لِفَرِیسَتِهِ، وَ هُوَ یُظْهِرُ لِی بَشَاشَةَ الْمَلَقِ، وَ یَنْظُرُنِی عَلَى شِدّةِ الْحَنَقِ. فَلَمّا رَأَیْتَ یَا إِلَهِی تَبَارکْتَ وَ تَعَالَیْتَ دَغَلَ سَرِیرَتِهِ، وَ قُبْحَ مَا انْطَوَى عَلَیهِ، أَرْکَسْتَهُ لِأُمّ رَأْسِهِ فِی زُبْیَتِهِ، وَ رَدَدْتَهُ فِی مَهْوَى حُفْرَتِهِ، فَانْقَمَعَ بَعْدَ اسْتِطَالَتِهِ ذَلِیلًا فِی رِبَقِ حِبَالَتِهِ الّتِی کَانَ یُقَدّرُ أَنْ یَرَانِی فِیهَا، وَ قَدْ کَادَ أَنْ یَحُلّ بِی لَوْ لَا رَحْمَتُکَ مَا حَلّ بِسَاحَتِهِ. وَ کَمْ مِنْ حَاسِدٍ قَدْ شَرِقَ بِی بِغُصّتِهِ، وَ شَجِیَ مِنّی بِغَیْظِهِ، وَ سَلَقَنِی بِحَدّ لِسَانِهِ، وَ وَحَرَنِی بِقَرْفِ عُیُوبِهِ، وَ جَعَلَ عِرْضِی غَرَضاً لِمَرَامِیهِ، وَ قَلّدَنِی خِلَالًا لَمْ تَزَلْ فِیهِ، وَ وَحَرَنِی بِکَیْدِهِ، وَ قَصَدَنِی بِمَکِیدَتِهِ. فَنَادَیْتُکَ یَا إِلَهِی مُسْتَغِیثاً بِکَ، وَاثِقاً بِسُرْعَةِ إِجَابَتِکَ، عَالِماً أَنّهُ لَا یُضْطَهَدُ مَنْ أَوَى إِلَى ظِلّ کَنَفِکَ، وَ لَا یَفْزَعُ مَنْ لَجَأَ إِلَى مَعْقِلِ انْتِصَارِکَ، فَحَصّنْتَنِی مِنْ بَأْسِهِ بِقُدْرَتِکَ. وَ کَمْ مِنْ سَحَائِبِ مَکْرُوهٍ جَلّیْتَهَا عَنّی، وَ سَحَائِبِ نِعَمٍ أَمْطَرْتَهَا عَلَیّ، وَ جَدَاوِلِ رَحْمَةٍ نَشَرْتَهَا، وَ عَافِیَةٍ أَلْبَسْتَهَا، وَ أَعْیُنِ أَحْدَاثٍ طَمَسْتَهَا، وَ غَوَاشِی کُرُبَاتٍ کَشَفْتَهَا. وَ کَمْ مِنْ ظَنّ‏ٍ حَسَنٍ حَقّقْتَ، وَ عَدَمٍ جَبَرْتَ، وَ صَرْعَةٍ أَنْعَشْتَ، وَ مَسْکَنَةٍ حَوّلْتَ. کُلّ ذَلِکَ إِنْعَاماً وَ تَطَوّلًا مِنْکَ، وَ فِی جَمِیعِهِ انْهِمَاکاً مِنّی عَلَى مَعَاصِیکَ، لَمْ تَمْنَعْکَ إِسَاءَتِی عَنْ إِتْمَامِ إِحْسَانِکَ، وَ لَا حَجَرَنِی ذَلِکَ عَنِ ارْتِکَابِ مَسَاخِطِکَ، لَا تُسْأَلُ عَمّا تَفْعَلُ. وَ لَقَدْ سُئِلْتَ فَأَعْطَیْتَ، وَ لَمْ تُسْأَلْ فَابْتَدَأْتَ، وَ اسْتُمِیحَ فَضْلُکَ فَمَا أَکْدَیْتَ، أَبَیْتَ یَا مَوْلَایَ إِلّا إِحْسَاناً وَ امْتِنَاناً وَ تَطَوّلًا وَ إِنْعَاماً، وَ أَبَیْتُ إِلّا تَقَحّماً لِحُرُمَاتِکَ، وَ تَعَدّیاً لِحُدُودِکَ، وَ غَفْلَةً عَنْ وَعِیدِکَ، فَلَکَ الْحَمْدُ إِلَهِی مِنْ مُقْتَدِرٍ لَا یُغْلَبُ، وَ ذِی أَنَاةٍ لَا یَعْجَلُ. هَذَا مَقَامُ مَنِ اعْتَرَفَ بِسُبُوغِ النّعَمِ، وَ قَابَلَهَا بِالتّقْصِیرِ، وَ شَهِدَ عَلَى نَفْسِهِ بِالتّضْیِیعِ. اللّهُمّ فَإِنّی أَتَقَرّبُ إِلَیْکَ بِالْمُحَمّدِیّةِ الرّفِیعَةِ، وَ الْعَلَوِیّةِ الْبَیْضَاءِ، وَ أَتَوَجّهُ إِلَیْکَ بِهِمَا أَنْ تُعِیذَنِی مِنْ شَرّ کَذَا وَ کَذَا، فَإِنّ ذَلِکَ لَا یَضِیقُ عَلَیْکَ فِی وُجْدِکَ، وَ لَا یَتَکَأّدُکَ فِی قُدْرَتِکَ وَ أَنْتَ عَلَى کُلّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ فَهَبْ لِی یَا إِلَهِی مِنْ رَحْمَتِکَ وَ دَوَامِ تَوْفِیقِکَ مَا أَتّخِذُهُ سُلّماً أَعْرُجُ بِهِ إِلَى رِضْوَانِکَ، وَ آمَنُ بِهِ مِنْ عِقَابِکَ، یَا أَرْحَمَ الرّاحِمِینَ.

ترجمه : اى معبود من - هدایتم کردى، پس راه صلاح را بگذاشتم، و در پى خواهش دل رفتم، و پند دادى، پس سنگین‏دل شدم و پند ترا ننیوشیدم، و عطاى جمیل بخشیدى، پس نافرمانى کردم سپس آنچه را که از آنم برگردانده بودى شناختم - چون تو آن را بمن شناساندى - پس آمرزش طلبیدم، تا از نافرمانیم در گذشتى، پس به گناه باز گشتم و باز در پرده غفارى و ستاریم بپوشیدى. پس ستایش ترا - اى معبود من - من خویش را در وادیهاى هلاک در افکنده‏ام، و در دره‏هاى تلف وارد شده‏ام، و در آن وادیها و دره‏ها به مظاهر قهرت بر خورده‏ام، و با فرود آمدن در آن با عقوبت هایت مواجه شده‏ام، و وسیله‏ام بسوى تو توحید است، و دستاویز آن است که چیزى را با تو شریک نساخته‏ام، و با تو معبودى نگرفته‏ام، و اکنون جان خویش را بسویت گریزانده‏ام و گریزگاه شخص بدکار و پناهگاه فرد تبه روزگارى که بهره‏اش را از کف داده، و بست نشین گشته آستان تو است، پس چه بسا دشمنى که شمشیر عداوتش را بر من برهنه ساخت، و دم تیغش را براى من تیز کرد، و سرنیزه‏اش را به قصد جان من تند ساخت، و زهرهاى جانکاهش را براى کام من در آب ریخت، و مرا آماج تیرهاى بر کمان نهاده‏اش قرار داد، و چشم مراقبتش از من نخفت، و در دل آورد که گزندى بمن رساند، و تلخابه مرارت خود را به کامم افشاند، پس تو - اى معبود من - ناتوانیم را از تحمل رنجهاى گران، و عجز مرا از انتقام کشیدن از آنکه در جنگ خود آهنگ من کرده بود، و تنهائیم را در برابر بسیارى عده کسى که با من دشمنى نموده بود، و در حین غفلت من در کمین گرفتار کردن من نشسته بود، در نظر گرفتى تا به یاریم آغاز کردى، و پشتم را به نیرویت محکم ساختى. آنگاه حدت او را شکستى، و پس از آنکه در حمایت گروهى انبوه بود، او را تنها ساختى، و مرا بر او پیروز گرداندى، و تیرى را که به قصد من بر کمان نهاده بود، بسوى خودش باز گرداندى، و بدون آنکه خشمش را شفا دهد و کینه‏اش را فرو نشاند، او را باز گرداندى تا به ناچار سر انگشتان خود را به دندان بگزید، و در آن حال که سپاهیانش و کمین‏هایش با او خلف کردند روى از مصاف برتافت و چه بسا ستمکارى که با مکرهاى خود در باره من ستم کرد، و دامهاى شکارش را بر سر راه من بگسترد، و جستجوى جاسوسى خود را بر من بگماشت، و همچون درنده‏اى که به انتظار شکارش کمین کند در کمین من بنشست، در حالى که خوش‏روئى چاپلوسى را برایم اظهار همى کرد، و با شدت کینه بر من همى نگریست، پس چون تو - اى معبود من - که منزه و بلند بارگاهى، فساد باطن و زشتى اندیشه‏اش را دیدى. او را با مغز در آن گودال که براى شکار کنده بود نگونسار کردى و در پرتگاه حفره‏اش در افکندى، تا پس از سرکشیش در بند دامى که دیدن مرا در آن برآورد مى‏کرد، به ذلت در افتاد، و حقا که اگر رحمت تو نمى‏بود، نزدیک بود که آنچه به او وارد شد بر من وارد شود. و چه بسا حسودى که به سبب من غصه گلوگیرش شد، و شدت خشمش در گلویش پیچید، و با نیش زبانش مرا آزرد، و به تهمت عیوبى که در وجود خود داشت بر من طعنه زد، و آبروى مرا آماج تیرهاى کینه خود ساخت، و صفاتى را به گردن من نهاد که پیوسته در وجودش بود و به نیرنگ خود سینه‏ام را به خشم بیانباشت، و با مکر خود آهنگ من کرد. پس من ترا ندا دادم - اى معبود من - در حالى که از تو فریادرسى مى‏خواستم، و به سرعت اجابتت اطمینان داشتم، و مى‏دانستم که هر کس در سایه حمایت تو جا گرفت ستم‏زده نمى‏شود، و هر کس به پناهگاه انتقام تو ملتجى شد نمى‏هراسد. پس تو مرا به قدرت خود از شدت او محفوظ داشتى. و چه بسا ابرهاى مکروهى که آن را از افق زندگى من بر طرف کردى! و چه بسا ابرهاى نعمت که بر من باراندى! و چه جویهاى رحمت که در کشتزار زندگیم روان ساختى! و چه جامه‏هاى عافیت که بر من پوشیدى! و چه چشمهاى حوادث که بسوى من متوجه بود و تو آنها را کور ساختى! و چه پرده‏هاى غم که تو آنها را از دل من برداشتى! و چه بسا حسن ظنى که آن را به تحقیق پیوستى! و فقرى که آن را تدارک نمودى! و در افتادنى که مرا از آن برداشتى! و مسکنتى که یکباره آن را به انعام و تفضل از جانب خود مبدل کردى، همگى آن عطایا و مواهب از جانب تو ارمغان انعام و احسان بود، و در همگى این موارد از جانب من سرسختى در نافرمانى تو همى افزود! نه بدکردارى من تو را از اتمام احسانت بازداشت، و نه آن همه احسان و تفضل مرا از ارتکاب موجبات خشم تو منع کرد! تو در کرده خود مسئول نیستى و به جلال تو قسم که چون از تو مسئلت شده عطا کرده‏اى، و در آن حال که مورد مسئلت واقع نشده‏اى، خود به بخشش آغاز نموده‏اى، و چون فضل تو طلبیده شد، نعمت اندک نبخشیده‏اى. تو ابا کرده‏اى - اى مولاى من - مگر از احسان و اکرام و تفضل و انعام. و من ابا کرده‏ام، مگر از در افکندن خود در محرماتت و تعدى از حدودت و غفلت از تهدیدت. پس ستایش ترا است - اى خداى من - که مقتدرى هستى که مغلوب نمى‏شوى، و مهلت دهنده‏اى هستى که شتاب نمى‏کنى، این مقام که من اکنون در آن بپا خاسته‏ام، مقام کسى است که به فراوانى نعمتها اعتراف نموده و آن را به تقصیر مقابله کرده، و در باره خود به تضییع احکام و سنن تو و تباه کردن عمر خویش گواهى داده. خدایا، پس بوسیله مقام رفیع محمد صلى الله علیه و آله و ولایت کریمه علوى بتو تقرب مى‏جویم، و به واسطه آن دو بسویت رو مى‏آورم، که مرا از شر آنچه از آن بتو پناه برده مى‏شود پناه دهى، زیرا که این کار ترا در برابر قدرتت دچار سختى نمى‏سازد. و تو بر هر چیز قدرت بى‏پایان دارى. پس از رحمت و دوام توفیق خود بهره‏اى بمن ببخش که آن را نردبان بر آمدن به سطح خشنودى تو سازم، و بوسیله آن از عقوبتت ایمن شوم. اى مهربانترین مهربانان.

50 - نیایش، در مقام خوف و خشیت (50) وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السّلَامُ فِی الرّهْبَةِ:

اللّهُمّ إِنّکَ خَلَقْتَنِی سَوِیّاً، وَ رَبّیْتَنِی صَغِیراً، وَ رَزَقْتَنِی مَکْفِیّاً اللّهُمّ إِنّی وَجَدْتُ فِیمَا أَنْزَلْتَ مِنْ کِتَابِکَ، وَ بَشّرْتَ بِهِ عِبَادَکَ أَنْ قُلْتَ یَا عِبَادِیَ الّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ، إِنّ اللّهَ یَغْفِرُ الذّنُوبَ جَمِیعاً، وَ قَدْ تَقَدّمَ مِنّی مَا قَدْ عَلِمْتَ وَ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنّی، فَیَا سَوْأَتَا مِمّإ؛لالاّّ أَحْصَاهُ عَلَیّ کِتَابُکَ‏ فَلَوْ لَا الْمَوَاقِفُ الّتِی أُؤَمّلُ مِنْ عَفْوِکَ الّذِی شَمِلَ کُلّ شَیْ‏ءٍ لَأَلْقَیْتُ بِیَدِی، وَ لَوْ أَنّ أَحَداً اسْتَطَاعَ الْهَرَبَ مِنْ رَبّهِ لَکُنْتُ أَنَا أَحَقّ بِالْهَرَبِ مِنْکَ، وَ أَنْتَ لَا تَخْفَى عَلَیْکَ خَافِیَةٌ فِی الْأَرْضِ وَ لَا فِی السّمَاءِ إِلّا أَتَیْتَ بِهَا، وَ کَفَى بِکَ جَازِیاً، وَ کَفَى بِکَ حَسِیباً. اللّهُمّ إِنّکَ طَالِبِی إِنْ أَنَا هَرَبْتُ، وَ مُدْرِکِی إِنْ أَنَا فَرَرْتُ، فَهَا أَنَا ذَا بَیْنَ یَدَیْکَ خَاضِعٌ ذَلِیلٌ رَاغِمٌ، إِنْ تُعَذّبْنِی فَإِنّی لِذَلِکَ أَهْلٌ، وَ هُوَ یَا رَبّ مِنْکَ عَدْلٌ، وَ إِنْ تَعْفُ عَنّی فَقَدِیماً شَمَلَنِی عَفْوُکَ، وَ أَلْبَسْتَنِی عَافِیَتَکَ. فَأَسْأَلُکَ اللّهُمّ بِالْمَخْزُونِ مِنْ أَسْمَائِکَ، وَ بِمَا وَارَتْهُ الْحُجُبُ مِنْ بَهَائِکَ، إِلّا رَحِمْتَ هَذِهِ النّفْسَ الْجَزُوعَةَ، وَ هَذِهِ الرّمّةَ الْهَلُوعَةَ، الّتِی لَا تَسْتَطِیعُ حَرّ شَمْسِکَ، فَکَیْفَ تَسْتَطِیعُ حَرّ نَارِکَ، وَ الّتِی لَا تَسْتَطِیعُ صَوْتَ رَعْدِکَ، فَکَیْفَ تَسْتَطِیعُ صَوْتَ غَضَبِکَ‏ فَارْحَمْنِیَ اللّهُمّ فَإِنّی امْرُؤٌ حَقِیرٌ، وَ خَطَرِی یَسِیرٌ، وَ لَیْسَ عَذَابِی مِمّا یَزِیدُ فِی مُلْکِکَ مِثْقَالَ ذَرّةٍ، وَ لَوْ أَنّ عَذَابِی مِمّا یَزِیدُ فِی مُلْکِکَ لَسَأَلْتُکَ الصّبْرَ عَلَیْهِ، وَ أَحْبَبْتُ أَنْ یَکُونَ ذَلِکَ لَکَ، وَ لَکِنْ سُلْطَانُکَ اللّهُمّ أَعْظَمُ، وَ مُلْکُکَ أَدْوَمُ مِنْ أَنْ تَزِیدَ فِیهِ طَاعَةُ الْمُطِیعِینَ، أَوْ تَنْقُصَ مِنْهُ مَعْصِیَةُ الْمُذْنِبِینَ. فَارْحَمْنِی یَا أَرْحَمَ الرّاحِمِینَ، وَ تَجَاوَزْ عَنّی یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ، وَ تُبْ عَلَیّ، إِنّکَ أَنْتَ التّوّابُ الرّحِیمُ.

ترجمه : خدایا، تو مرا کامل و بى‏عیب آفریدى، و در خردى پروردى، و از رنج بردن در طلب روزى بى‏نیاز کردى. خدایا، من در کتابى که فرو فرستاده‏اى و بندگان را به آن بشارت داده‏اى، یافته‏ام که گفته‏اى: «اى بندگان من که در باره خود اسراف کرده‏اید، از رحمت خدا ناامید مشوید، زیرا خدا همه گناهان را مى‏آمرزد» و پیش از این از من اعمالى سر زده که تو دانسته‏اى، و از من به آن داناترى. پس واى به رسوائى من از آنچه نامه تو بر من شمرده است! پس اگر نبود مواردى از عفو عالم‏گیرت که به آن امیدوارم، خود را از دست مى‏دادم. و اگر کسى را یاراى فرار از پروردگارش مى‏بود، هر آینه من به گریختن از تو سزاوارتر بودم. و تو هیچ رازى در زمین و در آسمان از نظرت پوشیده نیست، و آن را در روز رستاخیز حاضر مى‏سازى، و از هر جزا دهنده و محاسبى بى‏نیازى. خدایا، همانا که تو جوینده منى اگر بگریزم، و دریابنده منى اگر فرار کنم. پس اینک منم در پیشگاهت، فروتن و خوار و روى بر خاک نهاده: اگر عذابم کنى پس من سزاوار آنم، و آن از طرف تو اى پروردگار من عدل است. و اگر از من در گذرى پس از دیر باز عفوت مرا فرا گرفته است و تو جامه عافیتت را بر من پوشانیده‏اى. پس از تو مسئلت مى‏کنم - خدایا - به نامهاى اندوخته‏ات، و به آن جمالت که پرده‏هاى جلال آن را پوشیده است که در حال آسایش و رنج رحمت آورى بر این جان بى‏تاب، و این مشت استخوان سست بى‏طاقتى که تاب حرارت آفتاب ندارد، پس چگونه تاب حرارت آفتاب ندارد، پس چگونه تاب حرارت دوزخ تو مى‏آورد و آنکه طاقت بانک رعد ترا نمى‏آرد، پس چگونه شنیدن غریو خشم ترا مى‏تواند. پس رحم کن بر من - اى خداى من - زیرا که من فردى حقیرم، و قدر من اندک است، و عذابم چیزى نیست که به وزن ذره‏اى در پادشاهى تو بیفزاید و اگر عذاب من در پادشاهى تو مى‏افزود، هر آینه نیروى صبر بر آن را از تو مى‏خواستم، و دوست داشتم که آن فزونى ترا باشد. ولى پادشاهى تو. خدایا، بزرگتر، و سلطنت با دوامتر، از آن است که طاعت اطاعت کنندگان در آن بیفزاید، یا نافرمانى گنهکاران از آن بکاهد، پس بر من رحم کن، اى مهربانترین مهربانان، و از من در گذر، اى صاحب جلال و اکرام، و توبه‏ام را بپذیر زیرا که توئى آن توبه پذیر مهربان.