انواع ریسک

ریسک ها در شرکت های حسابداری و حسابرسی(Accounting & Auditing Firms) اغلب توسط مدل ریسک شرح داده می شوند. این مدل شرح می دهد که چگونه مسئولیت های مدیران و حسابرس ها با هم ترکیب شده تا ریسک اینکه یک حسابرس ممکن است صورتهای مالی اشتباه دار را عاری از اشتباه های عمده اعلام کرده باشد، تعیین کند. درک اجزای مدل ریسک حسابرسی می تواند به شما کمک کند تا بفهمید چگونه حسابرس شما، اندازه آزمونی را که در شرکت شما انجام می دهد تعیین می کند

ریسک ذاتی

ریسک ذاتی ریسکی است که بدون در نظر گرفتن کنترل های داخلی، یک حساب به دلیل خطا یا کلاه برداری بطور با اهمیتی اشتباه اظهار شده است. ریسک ذاتی توسط رویداد های خارجی و داخلی شرکت تحت تاثیر قرار می گیرد. برای مثال، اقتصاد محکم، در دسترس بودن تامین مالی یا ظهور یک رقیب جدید، همه با هم ریسک ذاتی را به دلیل عاملانی که خارج از کنترل شرکت هستند، افزایش می دهند. رقابت کارکنان حسابدار شرکت، عاملی از ریسک ذاتی است که تحت کنترل شرکت قرار دارد. اگر شرکت دارای مشکلات پیچیده حسابداری باشد، و این درحالی باشد که کارکنان حسابداری فاقد تجربه و کارشناسی ضروری برای مواجه شدن با این مسائل به شکلی درست باشند، آنوقت ریسک اظهار غلط به میزان زیادی افزایش می یابد.

ریسک کنترل

ریسک کنترل، درواقع احتمال این است که یک اظهار غلط در ثبت های حسابداری شرکت در زمانی درست و به شیوه ای درست توسط سیستم کنترل داخلی شرکت برای تصحیح شدن تا قبل از پایان دوره حسابداری، کشف یا پیشگیری نشوند. پایین نگه داشتن ریسک کنترل در حدی پایین و قابل اعتماد، از مسئولیت مدیران است. ترکیب ریسک کنترل و ریسک ذاتی بعضی اوقات با عنوان ریسک اظهارغلط عمده شناخته می شوند. ریسک اظهار غلط در واقع بخشی از ریسک حسابرسی است که جزو مسئولیت حسابرس نیست.شرکت حسابدار،امورمالی،مشاوره،مشاور،حسابداری،اظهارات،کنترل،صورت ها،خدمات،مالیاتی

� ریسک عدم کشف

ریسک عدم کشف در واقع ریسک این است که رویه های حسابرسی انجام شده توسط حسابرس،

قادر به کشف اظهارات غلط در صورتهای مالی نباشد. ریسک عدم کشف، بخشی از ریسک حسابرسی

است که جزو مسئولیت حسابرس می باشد. حسابرس ها می توانند ریسک عدم کشف را با افزایش

میزان رویه های حسابرسی کاهش دهند. این به عنوان افزایش حد آزمایش شناخته می شود. بعلاوه،

حسابرس ها می توانند ریسک عدم کشف را با جایز شماردن اظهار غلط کمتر کاهش دهند. برای مثال،

حسابرس ها ممکن است تعیین کنند که خطاهای کمتر از 5000$ برای صورتهای مالی، بی اهمیت هستند.

گرچه، در صورتی که حسابرس تعیین کند که ریسک عدم کشف نیاز به کاهش دارد، آنوقت می تواند اهمیت

را تا 3000$ کاهش دهد. در آن صورت، مدیران نیاز دارند که صورتهای مالی خود را برای اشتباهات

3000$ یا بالاتر، تنظیم کنند. شرکت حسابدار،امورمالی،مشاوره،مشاور،حسابداری،اظهارات،کنترل،صورت ها،خدمات،مالیاتی

ریسک حسابرسی

ریسک حسابرسی احتمال این است که حسابرس رای حسابرسی بی نقصی را ارائه کند و در آن اعلام کند

که صورتهای مالی هیچ اشتباه عمده ای ندارند، و این در صورتیست که در واقع دارای اشتباهات عمده باشند.

ریسک حسابرسی عبارت است از ترکیب ریسک ذاتی، ریسک کنترل، و ریسک عدم اکتشاف. و ترکیب این چهار

نوع ریسک، به عنوان مدل ریسک حسابرسی شناخته می شوند. این مدل مفهومی مهم را برای حسابرس ها دارد.

از آنجایی که حسابرس ها تنها می توانند ریسک عدم اکتشاف را کنترل کنند_ و این بخاطر این است که ریسک

ذاتی و ریسک کنترل جزو مسئولیت های مدیران هستند_ مدل های ریسک حسابرسی نشان می دهند زمانی

که حسابرس میخواهد ریسک حسابرسی را پایین نگه دارد، تنها چاره وی، کاهش ریسک اکتشاف توسط افزایش

رویه های حسابرسی یا کاهش اظهارات قابل تحمل خواهد بود.